Vanochtend werd er bij het ontbijt gezongen voor Robrecht, die vandaag 5 jaar is geworden. Hij heeft waarschijnlijk nog nooit zoveel mensen op zijn verjaardagsfeestje gehad, maar hij bleef er verrassend rustig onder. Als cadeautje kreeg hij een tekenuitrusting: een gevulde etui van Donald Duck. Ook aten we beschuit met muisjes, volgens de traditie die tante Ineke, die er dit jaar niet bij kon zijn, van haar familie naar ons kamp overgebracht heeft. Na het ontbijt werden de tassen ingepakt, zoveel mogelijk gescheiden in schone en vuile was om de mama’s een plezier te doen. Ook de placemats werden natuurlijk ingepakt, want dat kan een leuk aandenken zijn aan dit fijne zomerkamp.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Natuurlijk was er ook vandaag weer een mis bij het kapelletje.
 |
 |
|
 |
||
De deken koos voor een andere manier om het evangelie aan ons te vertellen: hij liet het een aantal kinderen uitspelen. Het onderwerp was ‘vergeven’. Vaak willen we wel vergeven worden, maar de vraag is: kunnen we ook anderen vergeven? Tijdens de tussenzang bereidde de deken het verhaal met de vers verkozen acteurs voor, zodat zij wisten wat de bedoeling was.
 |
Het verhaal dat Jezus vertelde aan de mensen om dit duidelijk te maken, ging zo: Er was eens een koning, die op een troon zat met twee soldaten ernaast.
 |
Eén voor één moesten de mensen komen om hun schuld af te betalen aan de koning.
 |
Toen was er een man die 10.000 drachme schuld had bij de koning. Hij werd door de soldaten bij de koning gebracht, omdat hij niet kon betalen. De koning dacht na en besloot de man zijn schuld kwijt te schelden. De man ging blij naar huis.
 |
Onderweg kwam hij een andere man tegen en hij herinnerde zich dat deze man nog een schuld bij hem had. De schuld van die man was ongeveer 100 drachme. De schuldenaar had geen geld om zijn schuld af te betalen en de man liet daarom de soldaten van de koning komen om de man gevangen te nemen.
 |
Eén van de soldaten voerde niet klakkeloos uit wat de man zei, maar dacht zelf na en luisterde naar zijn hart. Hij vond het niet goed dat de man éérst door de koning zijn schulden kwijtgescholden zag worden en vervolgens een andere man er wél aan hield om hem alles af te betalen. Deze soldaat ging naar de koning en vertelde het hele verhaal, waarop de koning de eerste man liet ophalen en hem alsnog gevangen liet nemen, omdat hij zo oneerlijk te werk was gegaan.
 |
Deze man had makkelijk tegen de ander, zijn schuldenaar, kunnen zeggen ‘jij hoeft mij ook niet te betalen’ maar dat deed hij niet. Hij gaf de ander niet wat hij zelf wel ontvangen had. Vergeven van een ander kunnen aannemen en zelf ook anderen kunnen vergeven, is een van de grootste kunsten in het leven, zei deken Bouman. Als je dit kunt is dat een belangrijke uitrusting in je leven waarmee je goed uitgerust ten strijde kunt trekken!
 |
Na de mis maakten we een nieuwe groepsfoto.
 |
 |
Na de mis was de generale repetitie van de liedjes en dansjes.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Tijdens de lunch was het tijd voor de ‘gevonden voorwerpen’, een jaarlijks terugkerend noodzakelijk programmaonderdeel. Er zijn namelijk altijd spullen waarvan niemand lijkt te weten van wie ze zijn, hoe goed we ook ons best doen om de kinderen te helpen alles bij elkaar te houden. Soms komen ze gelukkig toch weer bij de rechtmatige eigenaar terecht, als één van de kamergenootjes het voorwerp wel weet thuis te brengen.
Rond een uur of kwart voor twee arriveerden de eerste ouders op het kamp. Toen waren er dus vier generaties op het kamp aanwezig en ook de oma’s en opa’s waren van plan deel te nemen aan de spellen! Iedereen die aankwam, bracht meteen zijn of haar zelfgemaakte salade naar de keuken.
 |
 |
 |
 |
Eerst dronken we samen een gezellig kopje koffie of thee en vertelden de kinderen de eerste verhalen, of gaven ze alleen hun ouders een dikke knuffel. Nadat iedereen met zijn papa of mama de bagage naar de auto had gebracht, kon Michiel uitleg geven over de spellen, waarna het sportieve gedeelte van de familiedag kon beginnen.
Zoals al een aantal jaar gebruikelijk is, zijn er acht groepen en vier spellen. De teams spelen ieder spel dus tegen een ander team. De teams zijn door het lot samengesteld. Dat betekent dat iedereen, zowel de kampdeelnemers als álle bezoekers, een knijper uit een mand trekken, die bepaalt in welke groep zij terecht komen. Zo waren er dit jaar de boogschutters, de schrijvers, de scheidsrechters, de vissers, de onderwijzers, de diepzeeduikers, de bouwers en de verkeersleiders.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Er was een bergbeklimmers spel, waarbij de groep veilig en met de juist pas de heuvels in ons bos moesten ‘beklimmen’ en daarbij moesten ze op de juiste ‘toppen’ de juiste vlaggen planten. Je moest dus weten dat de Vaalserberg in Nederland ligt en bij die ‘top’ dan de Nederlandse vlag planten. Dat was nog best even een overleg voordat de groepen het erover eens waren welke vlag op welke plek geplant moest worden. Daarbij moesten ze onderweg ook de nodige natuurlijke hindernissen overwinnen, dus het kwam aan op zowel kennis als behendigheid.
Er was ook een spel met de naam ‘goed uitgerust’. Tijdens het parcours moesten de teamleden vragen beantwoorden. Bij iedere stop kon een deel van een ‘slaapuitrusting’ verdiend worden. Eerst de lattenbodem, dan de matras, daarna het hoeslaken, ga zo maar door. Alles moest op de juiste volgorde afgewerkt worden en kwaliteit was hierbij ook belangrijk. De nachtelijke uitrusting werd dus steeds completer en ondertussen moesten er dus ook steeds meer spullen met het bed meegedragen worden. Nadat het bed eenmaal opgemaakt was, moest er iemand het bed in. Deze persoon werd dan ook door de anderen in het bed meegedragen.
Zo moest de rest van het parcours dan worden afgelegd en bij iedere tussenstop moest een nieuwe vraag worden beantwoord. De jongere en dus lichtere kinderen werden bij dit spel uitverkozen om op het bed te liggen. Ze genoten, maar vonden het tegelijk soms ook wel een beetje spannend om rondgedragen te worden.
Het boogschuttersspel was een spel om je goed bij te concentreren. Er werd geschoten met echte pijlen en bogen. Een kwestie van een goede uitrusting en een beetje geluk, om hier je punten te kunnen scoren…
Bij het brandweerspel heerste een uitgelaten stemming. Waterspellen worden traditiegetrouw bij spelleider Frederik ondergebracht en dan weten de meesten wel genoeg: dat houd je met geen mogelijkheid droog! Toch was er ook een beetje focus en concentratie nodig om voldoende punten te verdienen. En zonder samenwerking en een juist gebruik van het gereedschap maakte je geen schijn van kans.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Na de spellen had iedere groep tijd voor het maken van een originele en creatieve yell. Ondertussen werd van iedere groep ook een groepsfoto gemaakt. Bij terugkomst bij het hoofdgebouw brachten alle groepen na elkaar hun yells ten gehore en kende de jury hieraan de laatste punten toe. Zo kon meteen na de laatste yell de uitslag bepaald worden en maakte Michiel het zoals altijd spannend door één voor één eerst iedere groep te noemen die het níet geworden was. Uiteindelijk bleek dat de diepzeeduikers, mede dankzij een hele mooie gezongen yell, maar zeker ook vanwege de rest van de spelresultaten, het spellencircuit gewonnen hadden.
 |
 |
 |
 |
 |
|
De barbecue was ondertussen goed opgestookt. Op de éne barbecue werden kipworstjes en runder hamburgers gegrild, op de andere bbq-worsten en frikandellen. Dát samen met zoveel verschillende salades, vanuit verschillende families en culturen, maakten dat ons het water al in de mond liep voordat we überhaupt bij het buffet waren aangekomen. Nadat iedereen een eerste ronde langs het buffet gemaakt had, was er nog ruim voldoende over voor wie een tweede keer wilde opscheppen en proeven van al dat lekkers.
 |
Eindelijk was het toen tijd voor de jeugd om hun ingestudeerde liedjes en dansjes aan de bezoekers te laten zien. Een paar dagen hadden ze erover gedaan om de uitvoering steeds verder te uit te werken en alles aan de kleinste kinderen van de groepjes aangeleerd te krijgen. Alle liedjes werden geweldig uitgevoerd, zowel de zang als de dans, als de aankleding waren helemaal afgestemd. Het doet ons altijd veel plezier om te zien wat de jeugd ervan maakt en ook de ouders en andere toeschouwers reageerden enthousiast met een hard applaus en veel gejuich na ieder liedje.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Wat nieuw was dit jaar, was de koffiepauze tussen de liedjes door. Het duurde even voordat het buffetje klaar was, omdat Silke dit in haar eentje voor haar rekening had genomen. Op het koffiebuffet stonden behalve lolly’s voor de kinderen, ook chocolaatjes, Syrische ‘konafa’ en Belgische chocoladevlaai uitgestald om opgesmikkeld te worden. Na de pauze gingen we natuurlijk verder met de rest van de liedjes en zoals altijd eindigden we met het themalied van ons zomerkamp. En daarna maakten we voor het eerst een groepsfoto met alle mensen die op de familiedag aanwezig waren.
 |
 |
 |