Mattie was vandaag al vroeg uit de veren om de sporters van het eerste uur op de gevoelige plaat te leggen. Elke ochtend staan ze voor dag en dauw op en nemen allerhande sportieve houdingen in. Het voordeel van hun sportieve aspiraties is dat we daardoor elke ochtend allemaal om precies 8.30 uur aan het ontbijt zitten, omdat zij, gedreven door hun hongerende buiken, een strakke planning hanteren in de keuken door hun handen mee uit de mouwen te steken.
 |
 |
 |
 |
Vanochtend was het bij het ontbijt een beetje stiller dan op de andere dagen. Het viel ons op dat er een onverwachte rust heerste. Misschien dat de vermoeidheid na al zoveel enerverende dagen zorgt voor wat meer rust aan tafel.
 |
 |
Meteen na het ontbijt hoorde je over het hele kampterrein de acht verschillende liedjes van dit kamp klinken. Sommige groepjes oefenden voor het eerst samen, anderen wilden de bewegingen bij de dansjes nog verfijnen. Iedereen vond zijn eigen plek en ze oefenden er op los met een groot uithoudingsvermogen. Herhaling is tenslotte het beste instrument om alle woorden en pasjes erin te stampen voor de uitvoering van de liedjes, morgen op de familiedag. Wij hebben daardoor het voorrecht om allemaal een voorproefje te krijgen van alles wat de jeugd weer zo creatief bedacht heeft.
 |
 |
 |
 |
Iedere dag luidt Ali de klokken als oproep om te verzamelen bij de kapel. Van alle kanten komt iedereen aanlopen zo gauw ze het klok geluid horen klinken. In de mis vroeg kapelaan Blom ons wie er wel eens moeite heeft met het woord ‘moeten’. Vele handen van jong en oud gingen meteen de lucht in. Daarna vertelde de kapelaan ons dat we van ‘moeten’, ontmoeten kunnen maken. Soms hebben we bijvoorbeeld geen zin om naar de kerk te gaan. Dan zeggen we eigenlijk ‘nee’. Maar als we dat doen kunnen we ook Jezus niet ontmoeten. Dat kan alleen als we ‘ja’ zeggen. Zonder ‘ja’ kan er geen sprake zijn van een ontmoeting! Wij mogen net als Maria ‘ja’ zeggen tegen God, maar ook tegen andere mensen. Dan maken we tijd en ruimte voor de ander. Dán kan Jezus bij ons geboren worden en kan er Liefde zijn tussen ons en de ander. We mogen Zijn Liefde dragen en kunnen deze verder uitdragen naar de ander. Als we ‘nee’ zeggen, kan Jezus niets voor ons doen. We houden Hem en de ander dan buiten ‘de deur’. Tijdens de mis had Vivian de ogen dicht en ze hoorde even later Noa tegen Talitha fluisteren:”sssssst, zij slaapt!”. Toen ze daarop de ogen open klapte, keken ze beiden verwonderd op, omdat ze toch niet bleek te slapen.
 |
 |
 |
 |
Onder de wapperende vlag van Don Bosco had onze nieuwe onderwijzeres in spé, Janneke, samen met Caro het spel kat en muis geïntroduceerd. Onze jongste jeugd vond het hartstikke leuk om als kat jacht te maken op de staarten van de muizen. Ondertussen konden Theo en Michiel daardoor hun gang gaan en alle voorbereidingen treffen voor het spellencircuit van de familiedag, die morgen plaats vindt.
 |
 |
 |
|
Zoals bij de liedjes, merken we ook bij de spellen dat de oudere jeugd steeds meer onze plaats inneemt en wij een stapje terug kunnen doen en dat betekent dat we meer ruimte krijgen om gewoon mee te doen, een praatje te maken en vooral om samen op te trekken.
 |
Toen Vivian opperde dat ze zich afvroeg wie op welk moment het poetsen van wc’s en badkamer ging overnemen, bleef het even stil. Petra bleek echter al een gesprekje gehad te hebben met Elena, die vroeg of ze óóit bij ‘de oudste groep’ zou gaan horen. Dat is een felbegeerde plaats, omdat deze groep natuurlijk het langste mag op blijven. Voor haar was het dus de vraag of ze daar ooit bij zou gaan horen, omdat ze dacht dat de groep die nu het oudste is, altijd de oudste groep zou blijven. Petra legde uit dat de huidige oudste groep op termijn ook door kon schuiven naar de rol van kampleiding, tegen de tijd dat het huidige kampteam hier te oud voor zou worden en allemaal oude opa’s en oma’s geworden waren. Daardoor zou er wel degelijk een plek als ‘oudste’ vrijkomen. Elena antwoordde daarop: “maar jullie moeten dan wel nog met ons meegaan, hoor. En niet zoals die andere omaatjes en opaatjes alleen maar op de familiedag komen!! En ík blijf er nog zeker bij tot ik 100 ben”. We zijn er erg blij mee, dat in ieder geval Elena ons graag als oude van dagen ook nog mee op kamp wil nemen. Zonder dat we het zelf in de gaten hebben, hebben we onze oudedagsvoorziening bij deze ook voor elkaar! Zo zie je maar weer, je hoeft maar mee te werken met wat je innerlijk gevraagd en de rest volgt dan vanzelf.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Hugo heeft bij het knutselen gekozen voor een weekplanner, die hij verwerkt heeft in de vorm van een huisje. Hij was ‘not amused’, toen hij vanmorgen in alle vroegte ontdekte dat er één deurtje van zijn houten huisje verdwenen was.
 |
 |
Gelukkig vond hij deze even later terug en bleek Michele de boosdoener, hij had bij wijze van grap het deurtje verstopt. Gelukkig kon Hugo de humor hiervan inzien. Later op de dag zag iemand hoe hij de deurtjes op zijn werkje bevestigde en zei spontaan dat deze deurtjes een supergoed idee waren om ‘zijn moeder buiten zijn weekplanning te houden’. De werkjes van Hugo en Noëlle bleken op elkaar afgestemd te zijn.
 |
Rond de klok van 16.00 uur stopte Hugo als laatste met zijn knutselwerkje en kon Mattie eindelijk zijn hart ophalen en de boel gaan opruimen. Hij haalde meteen de bezem van stal en ging aan de slag. Mattie vindt het heerlijk om te knutselen, maar ook om alles weer op orde te brengen.
 |
 |
Terwijl Frederik de apparaten stofvrij maakte en daarna zijn aanhanger begon te laden, scharrelden Marieke en Willem tussen hen door en veegden hier en daar wat aan de kant. Als je namelijk je omgeving en je spullen goed op orde houdt, dan houd je ook je geest op orde. Ook deze wijsheid zit verstopt in één van de acht kampliedjes van 2018:
Ruim de wanorde snel op
en kies de goede gang van zaken,
als er chaos is ontstaan.
Volg de juiste volgorde,
Ga geordend aan de slag.
Breng je geest op orde,
werk niet kriskras door elkaar,
maar doe alles één voor één.
Vanmiddag werd er als hartig hapje tussendoor een lekkere bouillon van boontjeskookwater en de overgebleven restjes groenten gemaakt. Deze werd snel geïmproviseerd, omdat we álles wat we nog in huis hadden wilden opmaken. We vroegen ons daarna wel af hoe het mogelijk was dat we voor iedereen die dat wilde, genoeg hadden.
Het hele kamp verloopt in goede harmonie, de sfeer is welgemoed en rustig. Het gaat als vanzelf, zeker als je in je achterhoofd houd dat we toch gemiddeld met een man of zeventig zijn. Dat idee heb je helemaal niet, behalve tijdens de maaltijden. Dan kan het geluid soms overweldigend en oorverdovend zijn. Vandaar dat het vanochtend ook opviel dat het zo rustig was.
 |
 |
 |
|
Dat alles zo gesmeerd verloopt komt volgens ons omdat er niet alleen drie generaties vertegenwoordigd zijn, maar ook dat we in de jaren steeds beter op elkaar zijn ingespeeld. Daardoor schuiven de nieuwelingen in een goed geoliede machine en lijkt het alsof ze altijd al mee zijn geweest. Liselotte kwam op een gegeven moment vragen waarom we geen wéék op kamp gingen en daarmee geeft ze eigenlijk aan hoe fijn het is om hier samen met zijn allen te zijn en dan te bedenken met hoeveel verschillende nationaliteiten, leeftijden en geloven we hier zijn.
Later op de avond kwam Ramy, de vriend van Danique, nog naar onze kampplaats toe. Hij blijft een nachtje bij ons logeren om morgen de familiedag mee te maken. Hij kreeg van Marleen een bord met een flinke portie kip-curry en terwijl hij deze op at, kreeg hij van Danique uitleg over alle ‘ins en outs’ en activiteiten van ons kamp. Hij stapte later ook in bij het potje slagbal dat we met bijna alle aanwezigen speelden op het grote veld. Even later klonk er een groot gejuich, omdat Ramy bij zijn eerste slag meteen een homerun maakte. Het was wel een hele lange rij voordat je aan de beurt was en een heel vol veld. Het was de eerste én de laatste keer slagbal dit jaar en iedereen genoot ervan met volle teugen. Jong en oud spelen dit spel gewoon samen. Voor de kinderen hebben we een beachball-plankje in plaats van de knuppel en we nemen ze mee aan de hand om te leren wanneer ze moeten rennen. Jong geleerd, oud gedaan!
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Nadat iedereen terug was van het slagbalveld, werden de laatste liedjes ten gehore gebracht en getoond aan Marieke en Vivian voor de ‘final touch’, want iedereen wil natuurlijk wel dat morgen alles goed klinkt en er leuk uitziet.
 |
 |
 |
|
De kleinere kinderen maakten zich daarna langzaam klaar voor de laatste nacht van dit zomerkamp, maar de oudere jeugd begon nog aan een nieuw spel, want Michele haalde de houtblokken, de hamer en de spijkers tevoorschijn voor het spel spijker-slaan! De jongeren, maar ook sommige volwassenen, vinden het geweldig om te doen.
 |
 |
 |
 |
Het is een volksspel uit vroeger tijd, dat gespeeld werd als vertier bij de Italiaanse feesten en via de familie van Michele hebben wij het leren kennen. Dit spel zorgt ieder jaar voor de nodige hilariteit. Op een gegeven moment sneuvelde de hamer van Michele, omdat Daniël niet met de hamer maar met de spijker op de steel sloeg.
 |
Aangezien het nu 00.00 uur is geweest en de nieuwe dag is aangebroken, heeft Cynthia nog snel het bed van Robrecht versierd. Hij is namelijk op 16 augustus jarig. En wat is er nu leuker, zei Cynthia, dan wakker worden in een versierd bed. We laten jullie alvast het resultaat zien, maar we zijn zelf nog heel benieuwd naar zijn reactie morgen.
 |
Op die manier kwam er een einde aan de laatste kampdag ‘onder elkaar’. Morgenochtend ruimen we de huisjes op en maken we ons klaar voor de familiedag. En komen rond een uur of twee alle ouders, broertjes, zusjes, opa’s en oma’s bij ons ‘op bezoek’ en maken we er met spellen en een BBQ een gezellige laatste middag van!