Vaar Wel dag 5

Gisteravond bleven een aantal jongeren wat langer op. Het was toch voor een aantal de laatste avond. Er werden allerlei spelletjes gespeeld maar het hoogtepunt was toch wel het aloude stoelendans. Jong en oud deden vol overgave mee en met iedere uitvaller klonk er gejuich. Jongen er uit, gejuich van de meisjes. Meisje eruit, gejuich van de jongens. Onze spelleider vervulde zijn rol met verve, het leek wel een echte ouderwetse quizmaster. Af en toe moest hij, met een grote glimlach weliswaar, even ‘streng’ ingrijpen. Bijvoorbeeld als er iets te fanatiek naar de laatste lege stoel gedoken werd of het lichaamsgewicht gebruikt werd om een ander van de plaats te duwen.

Vanochtend dan het laatste gezamenlijke ontbijt, waarna iedereen zijn eigen zelfgemaakte placemat kon inpakken. Vanochtend kwam kapelaan Blom naar de kampplaats en konden we buiten de laatste keer de mis vieren. Daarna nog een groepsfoto en was het tijd voor het grote inpakken en opruimen, maar natuurlijk niet voordat we de groepsfoto van dit jaar hadden gemaakt. Alle huisjes zijn van boven tot onder uitgeplozen en nagekeken, zodat er niets blijft liggen wat mee naar huis moet. Meestal eindigen er toch een aantal gevonden voorwerpen bij Marieke thuis, ook al doen de kinderen en wij nog zo ons best om alles wat mee kwam ook weer mee terug te nemen. Zo stonden na een uurtje ordenen en pakken alle tassen en koffertjes klaar. Uiteraard werd er, net als alle andere dagen, nog grondig gepoetst en werd alles klaargemaakt voor ontvangst van de familie en vrienden van iedereen die mee op kamp was. Een aantal groepjes nam hun dansje nog een keer door. Met kleine kinderen kun je alleen door veel herhaling ervoor zorgen dat het blijft hangen wat ze moeten doen.

Na een gezellige lunch buiten kwamen de eerste ouders al binnendruppelen en al snel stroomde de kampplaats gezellig vol. Jong en oud kwam op de familiedag. De kinderen vertelden over hun slaapplaats, over wat ze hadden meegemaakt deze week en showden vol trots het resultaat van de knutseldag aan hun ouders, opa of oma, of wie dan ook naar de familiedag gekomen was.

Toen iedereen aanwezig was en middels de traditionele ‘knijper’ in een groep was ingedeeld, konden de scheepsjongens, kapiteins, piraten, scheepskoks, matrozen, stuurmannen, passagiers en machinisten beginnen aan het spellenparcours. Er werden boten door slaloms geloodst om geblinddoekte passagiers naar de overkant te brengen in het vertrouw-blind-op-je-stuurman-spel. Er werden zwembanden races gehouden waarbij de racers aan elkaar vastgemaakt waren. Er moesten vuurtorens worden gebouwd en moesten piraten het goud roven van de matrozen. Wie niet mee kon doen, was langs de kant als supporter aanwezig. Wie niet zeker was dat het goed zou gaan, sjoemelde soms een beetje. Al met al was het een ontspannen middag met veel plezier onder een lekker droge hemel met een beetje zon.

Toen alle spellen gespeeld waren, moesten de inmiddels ook traditionele yells nog bedacht én voorgespeeld worden. We noemen het ‘de yell’ maar meestal zijn het heel creatief uitgevoerde, leuke sketches die uitdrukking geven aan de wijze waarop de groep hun eigen groepsnaam uitgelegd heeft.

Terwijl de ‘jury’ zich beraadde over de uitslag, werd de laatste hand gelegd aan de twee buffetten met alle salades die meegebracht waren door onze familie. We werden weer getrakteerd op de meest uiteenlopende heerlijkheden. Logisch dat Marieke opmerkte ‘je kunt hier blijven opscheppen, we zijn gewoon verplicht tot een tweede ronde..

Na het eten kon de afwas voor de jeugd niet kort genoeg duren. Ze stonden te popelen om aan alle mensen hun dansje te laten zien. Dat is altijd een eigen uitwerking van het liedje dat zij geschoten hebben. Met danspasjes, attributen, bewegingen en gebaren geven ze invulling aan de tekst en de boodschap van het lied. Deze keer konden ze dat doen in ons eigen openluchttheater!

Nadat het kamplied ‘De Zeeman’ voor de laatste keer gezongen was, vertrokken de kinderen die niet fietsen morgen naar huis. We kijken opnieuw met een heel voldaan gevoel en vol dankbaarheid terug op het kamp. Het blijft voor ons een voorrecht om een week lang met elkaar op te kunnen trekken als één grote familie en te genieten van alle initiatieven, opmerkingen, gebeurtenissen en creativiteit van de jeugd.

De kinderen die morgen nog meefietsen hebben nog een allerlaatste ontspanningsavond, maar helpen ook mee met het opruimen van de laatste zaken.

Omdat de kampplaats ons zo goed bevallen heeft, hebben we meteen de nieuwe datum voor het kamp van 2017 vast kunnen leggen. Volgend jaar van 22 tot en met 27 augustus… same time, same place… tot dan!