Op donderdag 11 juli was de eerste kookdag bij Marleen thuis; ieder jaar als de Nepalgangers in Nepal zijn, wordt er voor ons kamp, dat in augustus plaatsvindt, voorgekookt. Het zou voor de keukencrew op kamp namelijk onbegonnen werk zijn om elke dag opnieuw voor de zestig tot zeventig kampgangers de maaltijden te maken. Een enthousiaste groep jeugd meldde zich ook dit jaar aan om mee te helpen. Jong en oud kwamen zo bij elkaar en dat ging perfect samen.
In de tuin, onder het afdak, had Marleen een bistrotafel klaar gezet met twee extra kooktoestellen. Ook de grote pannen stonden al klaar voor gebruik. De moeders waren in hun element, want op die manier konden ze de 7 kilo rundergehakt van slagerij Vergossen gemakkelijk verwerken. Het leek wel alsof we op de camping stonden! Heel primitief, maar zeer praktisch. Ons eerste recept van dit jaar was macaronisaus en dat betekende vooral veel snijwerk. Toen iedereen eindelijk het ‘juiste snijmesje’ had weten te bemachtigen, gingen we allemaal ijverig en enthousiast aan de slag om de groenten in stukjes te snijden. Maud deed voor hoe je sommige groentes het beste kon snijden. Dat vonden we fijn, want zo leerden we meteen dat niet iedere groentesoort op dezelfde manier wordt gesneden. De stukjes champignons, paprika, venkel, uien, courgette en wortels, moesten ook niet te groot worden gesneden. Dat betekende voor sommigen precisiewerk en vooral geduldig snijden. Maar geduld is een schone zaak en voor we het wisten zaten de meeste groenten in de juiste kom. Alleen een deel van de kleine stukjes wortel gingen over de grond. Het snijden van de uien leverde nog wel wat commentaar op, want niet iedereen vond dit een pretje!
Silvester had het op zich genomen om een van de jongens te helpen snijden. Dit ging prima, maar niet zo snel. Pas halverwege kwam Maud erachter dat dit kwam doordat hij het mesje ondersteboven vast had. Dat wil zeggen: hij sneed met de botte kant van het schilmes. Ondanks dat, lukte het hem wonder boven wonder toch. Omdat we met een grote groep waren, was het snijwerk dan ook vlug gedaan en voordat we het wisten was de saus al klaar! De jeugd liep gezellig samen naar het voetbalveldje. Onderweg naar het veldje kwamen ze een egeltje tegen, dat er op de terugweg nog steeds lag. Helaas zal die dus niet meer geleefd hebben. Ondertussen smeerden de volwassenen de broodjes, waardoor we nog gezellig samen konden lunchen. Er waren drie nieuwelingen bij het koken aanwezig. Zij gaan dit jaar voor het eerst met ons mee op kamp en vonden dit een leuke activiteit om elkaar te leren kennen. Ze voelden zich meteen thuis in de groep, waren enthousiast en hebben gezellig meegeholpen.
Op donderdag 18 juli kwamen we weer samen, nu voor het traditionele recept van tante Ineke. Zoals heel veel activiteiten ieder kamp terug komen, zoals placemat maken, ballon schieten, knutselwerkje maken en natuurlijk de liedjes, hebben we ook een vrij vaststaand menu. Op de eerste dag staat ieder jaar een recept van tante Ineke op het menu: hete kip. Iedereen vindt deze maaltijd altijd overheerlijk!
Dat betekent dat we zo’n 8 kilo kip in kleine blokjes moeten snijden en héél veel uien. Vorige week waren de uien al niet favoriet en ook nu begonnen we weer met tranen in de ogen aan ons eerste karweitje. De uien waren behoorlijk scherp. Dat betekende dat ook nu menigeen een traantje moest wegpinken.
De jongere jeugd heeft, na het snijden van de uien, de traditionele snoepzakjes gevuld, die ieder kind op het kamp krijgt. De jeugd mag dit zakje zelf beheren en het is altijd heel leuk om te zien hoe iedereen daarmee om gaat. De een eet het zakje in één keer leeg en heeft de rest van de week geen snoepjes meer. De ander gaat zelfs met snoepjes naar huis. Tijdens het vullen merkten we dat sommige snoepjes opeens spoorloos verdwenen, maar we zijn de zakjes niet gaan natellen, omdat we ervan uit gaan dat het allemaal wel los zal lopen. De oudere jeugd stond ondertussen achter de kookpotten om de kip en de uien aan te braden. Ook deze keer zijn we, door de vele handen hulp, goed opgeschoten. Hierdoor heeft de jeugd, na het smeren van de broodjes voor de lunch, zelfs nog tijd gehad om buiten een spel te doen. Donderdag 25 juli komen we nogmaals bij elkaar om het laatste recept maken. Dan zijn de drie weken dat de Nepalgangers weg zijn ook al bijna om!
