Zaterdag 24 mei, om 6.45 uur gaat de wekker want om 8.00 uur is het appèl bij motel van der Valk. Vandaag is de herdenkingsdag van Herman Wijns. Ontbijten, lunch klaar maken, maar bovenal echt wakker worden want het is straks nog een stuk rijden naar Merksem nabij Antwerpen. Alles in de auto? Oké, starten en wegwezen.
Bij het motel staan de meesten al te wachten en als de jarige van vandaag gearriveerd is zingen we alvast onze longen uit het lijf. We feliciteren onze gelukkige en nadat ook de volgauto is gearriveerd gaan we op weg. Het rijden in colonne gaat ons prima af. Even een test in het begin doordat iemand net doet alsof ie de autoweg af wil, maar nee, niemand laat zich van de wijs brengen.
Moeten we sneller, langzamer? De linkerrijbaan reserveren om in te halen? Allemaal geen probleem voor de geoliede Chriskokaravaan.
Keurig op tijd arriveren we in Merksem, de geboorteplaats van Herman. Even nog een juiste parkeerplek vinden maar ook dat is geen probleem. Sterker nog we kunnen direct parkeren bij de school waar we naderhand onze lunch zullen opeten. Ook het weer zit mee. De zon schijnt volop en af en toe een licht briesje om net dat beetje verkoeling te geven wat je nodig hebt.
Dan is het zover, we hebben even moeten wachten maar dan kunnen we beginnen, de jaarlijkse processie naar de Bartholomeuskerk. De kerk waar Herman Wijns misdienaar was. Onze misdienaars staan klaar. Walter, de organisator, staat klaar om alles in goede banen te leiden, samen met de ‘vaste’ Herman Wijns priester. Een man met een stem als een kerkklok: luid en duidelijk. De processie verloopt zonder problemen mede dankzij het wakend oog van Maria en de uitstekende verkeersbegeleiders. Na een korte maar mooie tocht langs het geboortehuis van Herman, waar even wordt stilgestaan, arriveren we bij de Bartholomeuskerk.
Daar is alles al in gereedheid gebracht voor het koor en we kunnen direct plaatsnemen. Onze muzikanten en dirigent waren al vooruitgesneld en hadden al ingespeeld. Voor sommigen even een korte stop bij het toilet en dan, de keel schrapen en kuchen (iets wat men uiteraard beter niet voor een microfoon kan doen) en dan zingen maar.
De mis is mooi. Het zingen gaat goed en ieder doet zo zijn eigen indrukken op tijdens de mis. Het is serieus maar vaker valt er toch ook een vrolijke noot te beluisteren en moeten sommigen zelfs een traantje laten. Na de mis gaan we op weg naar de school om te lunchen. Omdat het mooi weer is blijven we lekker buiten en genieten we van elkaars middageten (delen is fijn, zeker als anderen hele lekkere dingen bij zich hebben).
Oeps…. De tijd vliegt als je lekker zit te eten en geniet van het spel dat met één van de spelleiders wordt gespeeld (letterlijk en figuurlijk). Hij weet af en toe niet waar hij het zoeken moet. Maar we moeten snel naar het graf van Herman Wijns om daar nog voor hem en alle bedevaartgangers te zingen. De mensen zijn blij als ze ons zien komen en nadat het gebed is afgelopen zingen we enkele liedjes. Opnieuw zingen we het lied van Herman Wijns en hier en daar wordt het lied door niet-
Na afloop kan het Herman Wijns huis bezocht worden wat door een aantal van ons gedaan wordt. De meeste kinderen gaan mee terug naar de school en er wordt opnieuw een spel gespeeld. Slagballen! Voor velen een favoriet. Ondanks de uitgebalanceerde teams (geheel de eigen keuze van de aanvoerders) is er toch een niet gering krachtverschil zodat er meerdere spelers toch blij zijn met de aankondiging dat de frieten klaar zijn.
De frieten zijn prima en ook een kom soep gaat er goed in. Na afloop van het eten nog een spel trefbal waarbij de kleinste dames het erg goed doen. Dan is het tijd en met een mooi “kring gebed” sluiten we af. De terugreis gaat weer in colonne en is opnieuw succesvol (tot op zekere hoogte dan). Al met al een geslaagde en mooie dag die we samen gedeeld hebben met Herman Wijns.