In april bestaat Jeugdkring Chrisko officieel, als stichting, 12.5 jaar. Natuurlijk kunnen we dit heugelijke feit niet zomaar onopgemerkt voorbij laten gaan. Niet alleen willen we dit te zijner tijd op gepaste wijze vieren, maar we zijn ook van plan om onze derde CD op te nemen. Deze CD hopen we dan tijdens de feestelijke gebeurtenis te lanceren. De naam van deze CD wordt ‘Geestkracht’. Vol liefde hebben we een aantal nummers geselecteerd, die goed binnen dit thema passen.
Met een vast groepje ‘meisjes’, waaronder ‘twee oudere dames’ zijn we aan het repeteren geslagen om de eerste acht nummers in te studeren. Menig uurtje zijn we samen gekomen om de liedjes samen uit te werken, in te studeren en tot in den treure te herhalen, om zo de puntjes op de ‘i’ te zetten. Doordat ons groepje bestaat uit een afvaardiging meisjes uit ons grote familiekoor, hebben we onszelf vanaf het begin ‘de meisjes’ genoemd. Dit is een beetje verwarrend allemaal, omdat we natuurlijk niet onze twee mannelijke leden moeten vergeten. Zij zorgen meestal voor de muzikale omlijsting van de liedjes. Ieder zet zijn talenten in waar nodig. Zo wordt menig instrument(je) uit de kast gehaald om het liedje waar nodig te begeleiden. Terwijl we samenwerken wordt ook nog menig thema verder uitgediept. De liedteksten zijn niet voor niets vaak uit ons eigen leven gegrepen en tot stand gekomen door hetgeen we zelf zoal tegenkomen elke dag.
 |
Naast het repeteren stonden we voor een andere uitdaging. Onze geluidsman maakte het niets uit waar we de liedjes zouden opnemen, als het maar een geluidsdichte ruimte zou zijn. Dat was even zoeken, want waar haal je een geluidsdichte ruimte vandaan? Stad en land werd afgezocht. Gelukkig opperde iemand ineens toevallig, toevallig of valt het je toe, dat we misschien de crypte van de kerk in Mariarade konden gebruiken. Deze ruimte stond leeg en bleek ideaal voor onze doeleinden. Alhoewel het er wel erg koud was, omdat de kerk al langere tijd geleden gesloten is. Bij dat feit werd echter niet te lang stilgestaan. We zochten een naar een creatieve oplossing en uiteindelijk nam iemand de uitdaging aan om de steenkoude ruimte warm te krijgen. Zodoende kwam deze tegelijkertijd met ons aanrijden met twee warmte kanonnen en wat losse elektrische verwarmingen. Zodra die waren aangestoken en ingestoken, voelde je de ruimte warmer worden en dat was ook noodzakelijk voor onze gitaristen en pianisten, want met koude vingers wordt het spelen moeilijk.
 |
 |
Toen onze geluidsman Jos Wierts arriveerde, werden meteen al onze krachten ingezet om zijn apparatuur binnen te halen en op te bouwen en binnen een uurtje waren we ready to go. Maar niet voordat we bij Jeroen Aarons nog spullen zijn gaan ophalen, die nog ontbraken om tot een goed resultaat te kunnen komen. Hij was ons ook dit keer zeer behulpzaam en leende zonder moeite datgene uit dat we nu nog hard nodig hadden om aan de slag te kunnen gaan.
 |
Met Jos was afgesproken dat we drie uur opnames zouden maken en dan zouden stoppen. We hadden ons er op ingesteld om tevreden te zijn met elk liedje dat succesvol werd opgenomen. Al zouden het er maar drie zijn. Stiekem hoopten we natuurlijk dat we binnen de drie uur alle acht nummers zouden hebben opgenomen en voor het nageslacht vastgelegd, in de wetenschap dat hoop doet leven. Of dat echter zou lukken was de grote vraag.
Jos voorzag ons van de nodige opbouwende feedback en nadat we een beetje aan elkaar waren gewend ging het opnemen steeds soepeler. Overdreven articulerend, zachtjes ademend, goed naar elkaar kijkend, oplettend op alle inzetten, zongen we het ene liedje na het andere in. Tussendoor mochten we naar het resultaat luisteren. Dat mocht er ons inziens zijn en motiveerde ons om door te gaan. We kregen er steeds meer plezier in en hij leidde ons met vaste hand door het hele opnametraject heen.
 |
 |
Het liep als een tierelier. Totdat we ineens, van het ene op het andere moment, in het donker zaten. De stroom was uitgevallen. Aangezien niemand van ons bekend was in deze ruimte werd er gelijk een hele zoekactie op touw gezet met als missie ‘zoek de meterkast’! Met onze telefoonlampjes baanden we ons een weg naar boven, maar uiteindelijk moesten we ook hulptroepen van buitenaf inschakelen. Zodoende kwam de broeder weer aangereden om ons verder te helpen. Terwijl ook hij op onderzoek ging, kwamen we er achter dat er in één deel van de ruimte wel nog stroom was. Jos haalde meteen al zijn verlengsnoeren tevoorschijn en wist zo de belangrijkste apparaten van stroom te voorzien. Helaas betekende dat voor ons wel dat alle warmtebronnen uitgeschakeld waren, maar daardoor lieten we ons niet kisten. We waren veel te blij dat we door konden gaan met opnemen, want ook dat zagen we eventjes duister in. Opvallend aan het hele verhaal was dat er in de meterkast géén zekering was gesprongen. Hoe het dan kon dat er geen stroom meer was? Joost mag het weten. Wij bleven er in ieder geval niet te lang bij stil staan en zongen weer vrolijk verder.
Ondanks de vertraging en de kou zetten we ons beste beentje voor en zongen de rest van de liedjes ook in. Jos was ons nog ter wille en is gebleven totdat het laatste liedje naar zijn en onze tevredenheid was opgenomen. Zelfs toen, bij een van de laatste wat moeilijkere nummers, bleek dat de ruimte toch niet zo geluidsdicht was als gehoopt. We hadden het eindelijk naar tevredenheid ingezongen, toen precies op hetzelfde moment dat de laatste noten klonken, een ambulance met gillende sirene langs kwam rijden. Was dat even balen! Al hopen we natuurlijk dat het goed gaat met de persoon voor wie deze ambulance was uitgerukt. Achteraf biechtte onze gitarist op dat hij gered werd door die sirene, aangezien hij een akkoord was vergeten neer te leggen.
Al met al het was een hele onderneming, maar wat hebben we genoten van deze dagen dat we samen aan de slag zijn geweest. Het resultaat mag er zijn wat ons betreft. Acht liedjes staan op band. Het was voor ons een hele geslaagde onderneming en een fijne samenwerking met alle betrokkenen, die zeker voor herhaling vatbaar is!