Stap voor stap op weg naar Maria, Sterre der Zee

In de nacht van 7 op 8 oktober verzamelden zich rond 00.30 uur 27 jongeren en volwassenen in de wijk Aarveld in Heerlen, uitgerust met wandelschoenen, regenpakken, zaklampen en veiligheidsvestjes. Het was namelijk weer tijd voor de traditionele nachtwandeling naar de kerk van Onze Lieve Vrouw Sterre der Zee in Maastricht. Vanuit Jeugdkring Chrisko doen we dit ondertussen al zo’n 10 jaar, maar oorspronkelijk was dit een wandeling die door de verkennerij werd gelopen. In 1948 nam de leiding van de stam van de verkennersgroep St. Hubertus Bekkerveld het initiatief om in de maand mei op tocht te gaan naar de Sterre der Zee. Een tocht, waarbij ’s nachts via verschillende routes in kleine groepjes werd opgetrokken naar Maastricht. De tocht werd om 6.00 uur afgesloten met een heilige mis, waarna men met de trein terugkeerde naar het hoofdkwartier aan de Benzenraderweg in Heerlen. Deze jaarlijks terugkerende activiteit van de stam, werd later overgenomen door de oubaas Dhr. Kastelic en zijn gezin, familie en kennissen. Inmiddels is het een familietraditie geworden en lopen al kinderen mee uit de vierde generatie! Ieder jaar opnieuw wordt deze bedevaart gehouden, al 69 jaar lang. En dus is er volgend jaar een jubileum, want dan wordt deze tocht voor de 70^e keer gelopen.

Anno 2017 wordt de tocht niet meer alleen in de maand mei gelopen, maar dus ook in oktober, beide Maria maanden. In de maand mei loopt een andere groep, La Liesse, overdag naar Maastricht, waarbij ook kinderen van oubaas Kastelic meelopen. En in oktober lopen wij met Jeugdkring Chrisko ’s nachts mee met de afstammelingen van de familie Kastelic naar de Sterre der Zee. Er is dus een hele nieuwe kring lopers bijgekomen.

De start om 01.00 uur was ondanks de regen enthousiast en de vaart werd er meteen goed in gezet. De tactiek is om vooraan te beginnen als je niet zo’n goede loper bent, dan kun je beter mee dan wanneer je achteraan begint en dan moet hollen om bij te blijven. Achteraan worden de gelederen gesloten door de makkelijke en snelle lopers. Al snel ontstaan ook de eerste gesprekken, want iedereen maakt ook gebruik van de gelegenheid om bij te praten. Doordat het al flink geregend had op zaterdag, was het bij tijd en wijle nog even goed opletten om niet in diepe plassen te stappen, of weg te glibberen in de modder van de onverharde wegen. Maar uiteindelijk kwamen we aan bij onze rustplaats ‘de drie beeldjes’ in het bos aan het begin van de gemeente Valkenburg. In de pauze tankt iedereen energie bij door een kopje koffie of chocomel, een paar broodjes of boterhammen en een moment om te zitten. Jammer genoeg moesten we bij deze stop twee mensen achterlaten. Maar er kwamen er ook weer twee nieuwe bij, die een halve tocht zouden lopen, vanwege hun conditie. Eén van de twee was jarig op 8 oktober en hem werd van harte een spontaan ‘lang zal hij leven’ toegezongen.

Bij de volgende korte stop moesten we nóg iemand achterlaten. Het was deze keer dus een slagveld wat betreft uitvallers, want we zijn dit niet gewend. Maar het was door de regen die geregeld toenam en dan weer afnam ook een extra zware tocht deze keer. En als je weet dat niemand traint voor deze wandeling, dan kun je wel begrijpen dat het deze tocht met momenten erg zwaar kan zijn. Dat geldt voornamelijk voor de volwassenen trouwens, de jeugd begint pas tegen het einde van zich te laten horen als het gaat om pijnlijke heupen, benen of voeten.

Vanuit Jeugdkring Chrisko lopen wij in oktober steeds dezelfde route. En dat is maar goed ook, want toen één van de voorlopers uitviel, kon een van de jongeren het stokje overnemen door voorop te gaan lopen. Zij kende ook de weg, doordat ze al van kleins af aan is mee gegaan.

Bij aankomst in Maastricht was de koffie al bruin. We werden zoals de afgelopen jaren gebruikelijk is wederom ontvangen met een ontbijt, dat wordt klaargemaakt door een aantal ouders die daarvoor héél vroeg opstaan. Zij zorgen ervoor dat we direct kunnen aanschuiven aan een gedekte tafel met brood en broodjes, gevarieerd beleg, koffie en thee en zelfs een warm gekookt eitje.

Om 08.50uur schuifelden we met stijve benen de kerk binnen, om daar de mis te vieren. Ieder jaar wordt er dan ook een intentie gelezen voor de overleden en levende leden van deze familie, door wie de nachtwandeling ooit mede in gang gezet werd. We zongen in deze mis vanuit de banken ook een aantal van onze eigen liedjes.

Net als ieder jaar sloten we ook deze keer af met een groepsfoto tegen de achterwand van de kerk. Nog nooit was de groepsfoto zo snel geregeld, want na een beetje aansporen stond iedereen al gauw op zijn plaats. Het was alleen deze keer zó snel voor elkaar, bleek naderhand, dat we juist een deel van de vierde generatie afstammelingen van de familie Kastelic niet op de foto hebben staan. Zij waren nog bij het Mariabeeld kaarsen aan het opsteken en daarom hebben we van hen nog een tweede groepsfoto gemaakt. Daarop kun je trouwens zien dat ook de vijfde generatie inmiddels vertegenwoordigd is bij deze jaarlijkse traditie. Al zal het nog wel wat jaren duren voordat hij er zelf aan mee kan doen…!