Collecteren voor het Oranje Fonds

Op dinsdag 22 mei hebben we ons aan een nieuwe activiteit gewaagd: collecteren! Natuurlijk hebben we wel collecte ervaring, bijvoorbeeld als misdienaars voor het jaarlijkse uitstapje en als Nepalgroep met de collecte in de kerken voor de bouwkosten van de nieuwe school. Maar deur aan deur collecteren, dat was voor ons helemaal nieuw.

We kozen om twee redenen voor onze medewerking aan de collecte van het Oranje Fonds:

We krijgen 50% van het door ons in Landgraaf, Douve Weien en Heerlerbaan en dat opgehaalde geld is voor Chrisko. Die extra duit in het zakje is welkom gezien het aantal activiteiten dat we als Chrisko jaarlijks op ons programma hebben staan. En omdat we geen contributie vragen, om op die manier onze activiteiten toegankelijk te houden voor alle beurzen, is het goed om af en toe de pot wat te spekken op een andere manier.

Daarnaast delen wij een belangrijke visie met dit fonds, namelijk dat mensen er samen het beste van kunnen maken, als ze oog hebben voor elkaar en zich willen geven aan elkaar. Dat het goed is om de handen in elkaar te slaan en op eigen initiatief een antwoord te geven op wat je op je weg tegenkomt, als je je daartoe geroepen voelt. Het Oranje Fonds steunt namelijk lokale sociale initiatieven en projecten. Van ontmoetingsruimte voor jongeren tot en met dagbesteding voor ouderen. Wie een sociaal initiatief heeft dat bij de opstart financiële ondersteuning kan gebruiken, kan hiervoor een aanvraag doen. En al het opgehaalde geld in Limburg komt ook ten goede aan Limburgse projecten.

Op basis van de ideeën van een aantal meer ervaren collectanten, werd er dus een plan uitgewerkt. Wijken, straten, kaartjes, lijstjes, dagen, duo’s, bussen, badges, … alles moest vooraf uitgekiend gepland worden om zo efficiënt en praktisch mogelijk te laten verlopen.

Maar liefst 32 jongeren en volwassenen meldden zich aan om in totaal 55 avonden collectehulp te bieden. Dus goed gemutst gingen wij, hand in hand, stap voor stap op weg om te collecteren. Één voor allen, allen voor Één !
Straat voor straat, deur voor deur gingen we planmatig te werk en werd iedereen uitgenodigd zijn of haar vrijwillige bijdrage te geven voor het Oranje Fonds.

Vader en dochter collecteren in de regen

Jeugdkring Chrisko heeft dus de buurten een hele week lang onveilig gemaakt door de collectebus te hanteren. Mensen hadden soms wat vragen over het doel van de collecte: ‘Zeg, dat is toch niet voor nieuwe schoenen voor het elftal, zeker?’ Of ‘de koning heeft toch al geld genoeg?’. In een van de wijken kwam opeens een jonge man op een scooter langs en hij stopte spontaan om wat in onze collectebus te doen! Een mevrouw zei nooit iets te geven aan de deur, maar deed toch wat in onze bus met de vraag: Oranjefonds?? Wat is dat?

We kregen ook tips van de mensen die we aan de deur tegenkwamen, bijvoorbeeld dat we beter aan de andere kant van de deur konden gaan staan. En sommigen onder ons hebben nu, omdat we zagen dat veel mensen dit handig geregeld hadden, ook een geldpotje in de meterkast of bij de voordeur klaarstaan, voor het geval er een collectant aan de deur belt. Want hoe blij waren we nu zelf niet als er iemand meteen naast de deur in een potje greep en zo een 2 euro stuk in de bus liet rollen. Heel praktisch! Maar we waren minstens net zo blij met de wijze waarop sommigen bereid waren om hun beurs om te draaien en al hun kleingeld in de bus te doen. En ook al waren dat soms koperen muntjes, de blijheid waarmee ze het deden werkte aanstekelijk.

Je kon dus niet om het verschil in benaderingswijze heen: bij de één was je welkom, bij de ander juist niet en liep je soms met de staart tussen de benen verder, omdat ze nogal bot reageerden. Er waren mensen bij die je zo de deur voor je neus dichtgooiden, maar ook mensen die je zo hartverwarmend ontvingen dat je verheugd verder liep.

Dit maakte dat een week collecteren voor het Oranje Fonds ons allemaal veel geleerd heeft. Ook bij ons staat nu het potje klaar met euro stukken, want zeg nou zelf: wat is één euro nu eigenlijk voor een gemiddelde Nederlander op een heel mensenleven? Een euro delen van je bezit met een goed doel dat je aanspreekt, dat stelt toch in verhouding niets voor. En dan doen velen toch alsof het een principekwestie is, raden ons soms zelfs af ons hiervoor in te zetten. Mensen reageren soms alsof het leven er vanaf hangt, als er een collectant voor de deur staat.

Bovenal hebben we geleerd hoe fijn het is, als je welkom wordt geheten met een stralende glimlach, die zegt: “Wees welkom, waarmee kan ik je van dienst zijn?”. Mocht je een dezer dagen komen collecteren in onze buurten dan hopen wij dat we dezelfde glimlach te voorschijn zullen toveren en de ander van harte welkom kunnen heten.

Tussendoor werd op de collecteavonden via de groepsapps uitgewisseld wat de stand van zaken was. Bij sommigen sloeg de paniek toe, toen anderen zich ‘klaar’ meldden. Maar er was geruststelling toen de andere partij nuanceerde dat ze niet de hele wijk af hadden, maar alleen hun voorgenomen route hadden afgewerkt. Ook leverde dit een aantal spontane aanmeldingen op voor een extra avondje collecteren, waardoor nóg een moeder en dochter samen in een team terecht kwamen.

We hadden vooraf de tip gekregen om wisselgeld mee te nemen. En inderdaad werd daar ook een enkele keer gebruik van gemaakt. In Landgraaf zorgde dit er echter voor dat de collectant zelf met een lege beurs naar huis ging. Zij stopte het wisselgeld in de collectebus in plaats van in haar eigen beurs! Zo was door hun eigen onoplettendheid en onnadenkendheid de bus in één klap gevuld met €15€ extra en was de pot al goed gespekt!

Eén collectant maakte een wel heel spannende situatie mee: bij een villa, in een goede wijk, met een hele lange trap naar de voordeur, zat een grote herdershond in zijn hok, dat vlak naast de voordeur stond. Zodra ze de trap op liep begon hij vervaarlijk te blaffen en te grommen. Het hek om zijn hok was zo’n 1.20m hoog. Reden te meer om niet tot boven te lopen. Ze bleef dus halverwege de trap staan en vertrouwde er maar op dat de eigenaar het woeste geblaf van de hond wel zou horen bij wijze van aankondiging. Aanbellen was hier niet nodig, bovendien levensgevaarlijk. Na vele lange minuten kwam de eigenaar naar buiten, die “Mieke” de hond het hondenhok in dirigeerde, waardoor de collectant dichterbij de voordeur en de bewoner kon komen. Gelukkig werd het wachten beloond en werd er iets in de collectebus gedaan.

Een ander team had het voordeel dat ze precies aan het einde van hun collecteronde terecht kwamen bij een goede bekende, een koorlid van familiekoor Chrisko. Bij Agnes thuis werden zij verwend met een lekkere latte macchiato…!

Een aantal enthousiastelingen sloeg een koorrepetitie over om op vrijdag nog een laatste avondje langs de deuren te kunnen gaan. Met lijstjes brachten we in kaart wie wat waar nog zou gaan doen. De bussen werden alsmaar zwaarder, dus het collecteren kostte ook de benodigde energie in het warme weer. Een pauze met McFlurrie was dus wel verdiend op deze wat benauwde avond.

Tegen 20:30 uur waren alle teams klaar en konden alle bussen worden teruggebracht naar onze eigen Chrisko-wijkverzamelpunten, die iedere avond hun huis open stelden om collectanten te voorzien van een laatste sanitaire stop, een badge, een bus en een plattegrond.

Maandag werden de bussen geleegd en over vier weken weten we dan welk bedrag we met onze inspanningen bij elkaar hebben kunnen brengen. We zijn heel benieuwd!