30 Handen helpen Nepal 2018 – Dag 1

Eindelijk was het dan zo ver! Onze koffers waren ingepakt en we stonden klaar voor vertrek. Aansluitend bij het kampthema van dit jaar gaan we ‘goed uitgerust op weg!’ Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig en leest de dubbele betekenis van de zin ‘goed uitgerust’. Dit jaar zullen de lezers van onze blog geen spreekwoorden hoeven te tellen, maar zit in elke blog een tekst of foto die verwijst naar een stuk uitrusting dat we tegen komen onderweg. Een goede uitrusting is volgens ons namelijk het halve werk en daarom zijn we heel erg blij dat Waterval Elektro BV dit jaar voor ieder twee paar werkhandschoenen heeft gesponsord. Het moge duidelijk zijn dat de ‘werkhandschoenen’ uitrustingsonderdeel nummer 1 zijn. In Nepal zullen we deze handschoenen hard nodig hebben.

gesponsorde handschoenen Handschoenen

Of we helemaal ‘goed uitgerust’ aan deze reis gaan beginnen is de vraag. Menigeen heeft tot de laatste minuut rond gerend voor studie, werk of om alle spullen in de koffer te krijgen. In het vliegtuig krijgen we in ieder geval genoeg tijd om alles los te laten wat achter ons ligt en om op te laden om dadelijk in Nepal aan de slag te gaan.

Voordat we naar het vliegtuig vertrokken, verzamelden we om half negen met onze nieuwe outfit bij de Pancratiuskerk in Heerlen.

Auto's inpakken

Koffers werden verdeeld over de auto’s en toen dat gedaan was, gingen we naar de mis waar we volgens oud gebruik de reiszegen ontvingen en ons Nepal lied ten gehore brachten.

Klaar voor de reiszegen Zegen!
Ondertussen in de banken Zingende nepalgangers

Na afloop kwam Shauny met de boodschappen aanrijden, die nog gauw over 3 koffers werden verdeeld die nog ruimte hadden. We maakten een groepsfoto met familie, vrienden en alle andere mensen, die ons een warm hart toedragen. Zo zagen we ineens Kees verschijnen, de winnaar van onze prijsvraag van vorig jaar. Hij had de meeste verstopte spreekwoorden en gezegden uit ons blog gehaald. We zijn benieuwd of hij dit jaar zijn titel gaat verdedigen. Albert, de voorzitter van stichting Himalayan care hands, die niet alleen ons aanspreekpunt is, maar die we ook steeds meer als vriend gaan zien, kwam ons ook uitzwaaien.

Kees was er ook! Wachten op vertrek
Zussen Broers
Kort overleg Afscheid bij de kerk

En tot slot kwam Margret, onze trouwste fan, speciaal met de bus om ons een goede reis toe te wensen. Het voelde als een warm bad om iedereen te zien staan. Er waren een aantal verstekelingen, die onverwacht toch graag mee naar het vliegveld wilden gaan. Ze werden ingepast in de klaarstaande auto’s en omdat er één plek tekort was, sprong Petra in om ook de laatste zwaaister naar de luchthaven te kunnen brengen. En zo vertrokken we even later in een stoet naar het vliegveld. Dit verliep niet helemaal zoals verwacht, want voor dat we goed en wel de bocht om waren, waren we al auto’s kwijt. ‘Locatie delen’ via Google Maps bracht gelukkig uitkomst. En we kwamen alsnog ruim op tijd aan op het vliegveld.

Op het vliegveld aangekomen, toverde Vivian een supersonische selfie stick te voorschijn, die ze gratis en voor niets, ooit bij het Kruidvat had gekregen. De stick paste qua kleur precies bij onze nieuwe ‘dertig handen helpen Nepal-outfits’. Al snel werd, tot Maartens grote ellende, de eerste selfie gemaakt.

1e groepsfoto met selfie stick

Ook vandaag waren er weer verrassingen. De sponsoring is nog niet afgelopen:
De nieuwe outfit namen tot ieders verrassing Daniel en Maarten voor hun rekening en dat vond iedereen een leuke verrassing. Net zoals het een verrassing was dat het eerste rondje dat we op het vliegveld namen uit de flessenactie van Teun kon worden betaald. Maandenlang reed hij met alle lege flessen die hij kon bemachtigen van de ene supermarkt naar de andere supermarkt om ons een zakcentje voor onderweg mee te geven.

Toch bleek dat nog niet de laatste verrassing te zijn, want iemand had ook nog een financieel buitenkansje gekregen en daarnaast maandenlang zegeltjes gespaard en wilde daarmee wilde de pot spekken van alle reizigers en dat was fantastisch.

Vlak voor inchecken in Düsseldorf

Op het Duitse vliegveld kwamen we plaatsgenoten tegen: een groep van Grotiuscollege die onder de vlag van Global Explorer in het geel ook de wijde wereld in trokken.

Nadat we afscheid namen van onze familieleden, die ons naar het vliegveld brachten, checkten we in en gingen uiteindelijk door de gate. Daar haalde Noëlle een houten puzzel tevoorschijn, die dit keer uit 16 stukken bestond. Het was niet zo makkelijk om hem in elkaar te krijgen, maar het lukte na wat heen en geweer geschuif toch en zo werd de vorm zichtbaar.

Kofferlabels los Kofferlabels 2018: samen één

De vlucht naar Istanbul is heel goed verlopen en wat nog veel fijner was, was dat we maar anderhalf uur hoefden te wachten op de volgende vlucht. Om WiFi te krijgen werden we verplicht om een drankje te drinken en een allerliefste juffrouw achter de bar maakte voor drie drankjes op drie mobieltjes een WiFi verbinding, waardoor we de foto’s konden doorsturen voor de blog van de eerste dag.

 

 

BewarenBewaren

6 gedachten over “30 Handen helpen Nepal 2018 – Dag 1”

  1. Wat geweldig om dit zo te lezen…ik wil jullie nogmaals heel hartelijk bedanken dat jullie onze dochter(Shannon) hebben begeleid met de overstap van Istanbul naar Kathmandu…onze dank is groot…ik ga zeker jullie blog elke dag meelezen…en nog een hele mooie tijd in Nepal

  2. Denk ook aan de geestelijke voorbereiding, ik zal voor jullie allemaal bidden en een brandende kaars zal daar zeer zeker niet bij ontbreken, heel veel succes, met veel steun, kracht en bemoediging, goed bezig jullie!

  3. Super te zien die eenheid onder jullie. Handen in elkaar… alleen zo kan je iets bereiken in deze wereld. Chriskokoor… voorbeeld voor velen.
    Toitoi in Nepal… goede vlucht en verblijf en een veilige thuiskomst😍

  4. Een goed begin is het halve werk. Prima doorlopen jullie 1e dag en bovendien leuk blog! Dat wordt weer elke dag genieten en meeleven. Dankjewel!

Reacties zijn gesloten.