30 Handen Nepal 2017 Dag 17

Gisteren vonden we, voor de trappen bij het ziekenhuisje, dit hangertje en symboliseert deze afbeelding niet alles waar het in het leven omdraait? Namelijk de Liefde, die in staat is om zichzelf van HARTE te geven aan de ander. Dekt dat niet de lading waartoe elke zogenaamde ‘changemaker’ zich geroepen voelt? Zowel de vrouw in de kerk, als de man in het ziekenhuis waren van harte geraakt door de nood van de ander.  Zozeer dat ze bereid waren om daarvoor hun leven te geven, door zichzelf met hart en ziel in te zetten voor het welzijn van de ander, ondanks de prijs en de offers die het hun persoonlijk kost. Ieder van hen vecht op geheel eigen wijze voor degenen wiens lot ze zich hebben aangetrokken. Zonder dat ze dit zelf van tevoren bedacht of gewild hadden, blijken ze door de liefde voor de naaste, tot grote dingen in staat te zijn en zo niet alleen maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen, maar bovenal ook innerlijke veranderingen klaar te spelen die de waardigheid van de gehele mens ten goede komt. Wat alle changemakers gemeenschappelijk hebben is dat ze geraakt zijn door onrecht, dat ze zijn tegengekomen in hun eigen leven of om hun heen zien en daardoor in actie schieten. Deze mensen laten een onvergetelijke indruk in je hart achter. Zij bekommeren zich om iets of iemand waar anderen nog met een boog omheen lopen of het (nog) niet de moeite waard vinden om zich daarover te ontfermen. Vanuit hun eigen geraakt zijn, weten ze anderen te inspireren en te mobiliseren zodat ze met hen mee gaan doen. Zo zijn ze in staat om veel op touw te zetten en met vereende krachten samen sterk te staan en zo een verandering in gang te zetten. Dat deze verandering ook tegenwerking tot gevolg heeft, moge duidelijk zijn. De vrouw die we gisteren ontmoet hebben heeft een website, waar op meer informatie te lezen is: http://setoguransbaglung.org.np.  Zij is actief in 59 van de 75 provincies van Nepal. Dus je ziet hoe het initiatief van één iemand een hoop teweeg kan brengen in de harten van anderen.

Nepal-2017-Dag-17-2 Nepal-2017-Dag-17-1

Vandaag startten we de dag op bijzondere wijze: een van onze vijftien paar helpende handen viert haar verjaardag! Fleur is 22 jaar geworden en daar staan we natuurlijk uitgebreid bij stil. Allereerst stuurden we Fleur terug naar bed zodat wij de tijd kregen om slingers op te hangen en ‘fleurige’ servetten op de tafel neer te leggen. Toen ze uiteindelijk mocht komen, barsten we in een luid ‘lang zal ze leven’ uit. Vorig jaar vierde Fleur ook haar verjaardag in Nepal en dat is voor de thuisblijvers natuurlijk niet altijd even gemakkelijk. Om toch een steentje bij te dragen aan de feestvreugde, had ieder van hen een tekstje voor Fleur geschreven met een leuke foto erbij. Erg leuk en voor Fleur een steuntje in de rug om te horen dat iedereen zich met haar verbonden voelde. Ook wij hadden natuurlijk een cadeautje. Voordat we naar Nepal vertrokken, had ieder van ons woorden doorgegeven die ze bij Fleur vonden passen. Deze wilden we in een slinger onder elkaar hangen. Al snel bleek dat de veelzijdigheid van Fleur de boventoon voerde. Toen we onze woordenlijst telden, bleken er 54 woorden op te staan. Fleur was de traditie van het trakteren niet vergeten. Ze haalde een vuilniszak (!) uit haar tas vol met Nederlands eten. Dropjes, zure matten, peperkoek, stroopwafels en noem maar op. Jullie kunnen je voorstellen dat we dit met gejuich ontvingen na al die dagen anders te hebben gegeten.

Nepal-2017-Dag-17-13 Nepal-2017-Dag-17-32
Nepal-2017-Dag-17-33 Nepal-2017-Dag-17-24

Door omstandigheden vertrokken we later dan normaal richting Thali. Dit merkten we dan ook meteen aan het verkeer. We stonden in de file bij Pashupathinath. Op de stoep zagen we honderden hindoes lopen in vrolijke kleuren. We zagen veel groen en oranje en kwamen erachter dat dit was vanwege een festival, ter ere van de groei en de bloei van de natuur, het nieuwe seizoen en de god Shiva. Van heinde en verre stroomden de hindoes dan ook toe om dit te vieren. De verkeersregelaar had het er maar druk mee. Met driftige handgebaren zorgde hij ervoor dat het verkeer vanuit de vier richtingen het kruispunt kon oversteken. Je kunt je niet voorstellen hoe dat in zijn werk gaat. De verkeersregelaar staat midden op het kruispunt. Om hem heen rijden tientallen auto’s van alle kanten. Zoals alles in Nepal is ook dit millimeterwerk en vaak zie je hem een stap opzijzetten om zijn tenen te redden voor een passerende auto. De auto’s, brommers, vrachtwagens en busjes rijden in rijen van zes over het kruispunt. Daarnaast steken de voetgangers gewoon de weg over en als je pech hebt staat er ook nog een koe op straat. Alles staat schots en scheef door elkaar en de verkeersregelaar weet zonder veel middelen op zijn kwetsbare plekje enige orde te scheppen in alle chaos. Chitra ergerde zich op een gegeven moment aan alle langs zoevende scooters. Hij begon in het Nepalees te roepen, zette zijn hand op de toeter en baande zich binnen de kortste keren een weg door alle aan de kant springende mensen en wegrijdende scooters. Je zou met recht kunnen zeggen dat het Nepalese verkeer gekenmerkt wordt door ‘’survival of the fittest’’. Madelon benoemde het goed: “echt grappig, je krijgt hier geen voorrang, je neemt hier voorrang en als je dat niet doet, sta je hier de hele dag!”.

Gisteren had Sameer ons uitgenodigd voor het avondeten, hij wilde ons trakteren. Toen we in het restaurant aankwamen bleek ook zijn familie aanwezig te zijn bij dit etentje. We hadden een gezellige avond en de zoon van Indira bleek goed Engels te kunnen. Het is een spontane, leuke twaalfjarige jongen en wij vroegen hem dan ook of hij een keer mee naar Thali wilde gaan. Dit leek hem wel wat. Wij stelden voor dat hij dan de laatste dag mee zou gaan, omdat we dan alleen maar leuke dingen gaan doen. Hij zei echter dat hij dat niet wilde en dat hij meteen morgen al mee wilde gaan. Zo gezegd zo gedaan! Toen wij vandaag in Thali aankwamen, stond Iraj klaar om met ons te werken. Vandaag sleepten we eerst met zand en later met stenen. De welbekende rijtjes werden gevormd en iedereen werkte weer hard mee. Eerst verliep het allemaal wat rommelig, omdat we niet goed wisten wat er gedaan moest worden. Uiteindelijk bleek er op drie gebieden iets gedaan te kunnen worden: er moest cement gemaakt worden voor de bouw van de wc en de keermuur, de elektriciteit moest klaargemaakt worden en de stenen, die wederom voor de verkeerde school lagen, moesten verplaatst worden. Vanaf het moment dat dit helder was, lukte het beter om op efficiënte wijze aan de slag te gaan en we hebben bergen werk kunnen verzetten.

Nepal-2017-Dag-17-35 Nepal-2017-Dag-17-36
Nepal-2017-Dag-17-34 Nepal-2017-Dag-17-37
Nepal-2017-Dag-17-20 Nepal-2017-Dag-17-19
Nepal-2017-Dag-17-5 Nepal-2017-Dag-17-4
Nepal-2017-Dag-17-7 Nepal-2017-Dag-17-9
Nepal-2017-Dag-17-23 Nepal-2017-Dag-17-3

Er is één ding wat we moeten bekennen. We zijn erachter gekomen dat de afbeelding van het meisje op de voorpagina van de vastenfolder, geen meisje van de Thali school is. Vorig jaar hadden we niet helder welke kinderen bij de private school en welke kinderen bij de Thali school hoorden. Ineens zagen wij dit meisje komen in een chique jurk en kwamen we erachter dat zij ook naar de privaat school gaat. In die zin is het ook fijn dat dit meisje voor de school in haar dorp verschil heeft kunnen maken. Haar foto heeft bijgedragen in de sponsoring van dit project. Vorig jaar heeft dit meisje ons geraakt, door de wijze waarop ze altijd vanaf een afstandje stond te kijken. Dit jaar heeft ze met ons contact gemaakt en zelfs meegespeeld.

Nepal-2017-Dag-17-17

De stenen die voor de school lagen, werden met een busje naar de andere kant van het dorp gebracht. Het busje moest echter handmatig geladen en gelost worden. We stonden pal in de zon, maar hielden vol. Ondertussen probeerde Mattie of hij de grote stenen kleiner kon maken. Met een hamer sloeg hij op de stenen, maar al snel werd hem de hamer afhandig gemaakt omdat de werkman vond dat hij iets niet goed deed.

Mattie liet het niet op zich zitten en probeerde nog even door. Uiteindelijk heeft hij er toch voor gekozen met de stenen te slepen en heeft hij de werkman laten werken onder het motto: “schoenmaker, blijf bij je leest!”.

Nepal-2017-Dag-17-14

Tijdens het stenenslepen ging Avaya samen met drie vrouwen ook stenen slepen, allemaal met de manden op hun rug. Om de mand heen hangt een dik lint dat ze over hun hoofd dragen.

Nepal-2017-Dag-17-10 Nepal-2017-Dag-17-6

Na het stenenslepen zagen we een vrouw die we goed kenden midden in het dorp, voor haar huisje, haar bovenlijf wassen. Vivian ging naar haar toe en zeepte haar rug eens goed in. Zij vond dat heel fijn.

Nepal-2017-Dag-17-12 Nepal-2017-Dag-17-11

Vandaag hebben we veel voor elkaar gekregen op de bouw. We zijn flink opgeschoten op meerdere fronten, maar dit was niet mogelijk zonder de hulp van de bouwvakkers. Zij hebben de afgelopen dagen dat wij in Pokhara waren, hard doorgewerkt om dit project tot een goed einde te kunnen brengen. Daarom konden wij nu weer aan de slag. De bouwvakkers hebben vandaag verder gewerkt aan het hekwerk rondom het dak van de school.

Nepal-2017-Dag-17-16 Nepal-2017-Dag-17-15
Nepal-2017-Dag-17-8 Nepal-2017-Dag-17-21
Nepal-2017-Dag-17-22 Nepal-2017-Dag-17-18

Het was snikheet vandaag. De zon stond stralend aan de hemel en brandde op onze huid. We verlangden eigenlijk naar verkoeling, maar de jeugd wilde heel graag naar het voetbalveld. Aangezien ze zo hard hadden gewerkt deze ochtend, wilden we hen hierin graag tegemoetkomen. Zo stapten we na de lunch richting voetbalveld. Ook hier was geen schaduw te bekennen, maar dit kon de pret niet drukken. Er werden snel twee teams gemaakt, het Nederlands team werd versterkt door Sameer, Chitra, Kusang en Iraj. We kunnen echt zeggen dat we met de grond gelijk gemaakt werden met een eindstand van 5-0. Het Nepalese team, met veel jongere voetballers, was heel behendig, liep sneller en leek op de Indiaanse priesterstudenten waar onze mannen laatst tegen hebben moeten voetballen. Ondertussen speelden een paar anderen van ons met de kleinere kinderen het spel paard en ruiter. Ook dat was wederom erg leuk en het is fijn om te zien hoe blij deze kinderen zijn met iets kleins als een spelletje.

Nepal-2017-Dag-17-25 Nepal-2017-Dag-17-29
Nepal-2017-Dag-17-28 Nepal-2017-Dag-17-27
Nepal-2017-Dag-17-26

Op de afgesproken tijd keerden we terug naar de bus en bezweet, moe en voldaan keerden we naar het guesthouse terug. De meesten van ons vielen meteen in slaap en trokken zich niets aan van de capriolen die de bus maakte.

Na een heerlijke douche vertrokken we richting Nasreen. Nasreen is de oprichter van een vrouwenorganisatie, haar hebben we vorig jaar ontmoet. In Nepal is het in veel dorpen normaal dat meisjes onderdrukt en uitgehuwelijkt worden. Nasreen verzette zich hiertegen en vluchtte weg uit haar dorp. Op creatieve wijze helpt zij andere vrouwen door producten te maken en te verkopen. Vorig jaar sprak ons dit heel erg aan, vandaar dat we ook dit jaar spulletjes voor haar hebben meegenomen, die zij weer kan gebruiken. Denk aan: haaknaalden, breinaalden, wol en sleutelhangers. Nasreen bleek helaas niet in Nepal te zijn, maar in Amerika om haar verhaal te vertellen. Haar zusje was wel aanwezig en vertelde aan onze nieuwelingen haar verhaal. Ze vertelde dat ze zich gesterkt voelde door haar zus en dat ze zich met z’n tweeën er doorheen sloegen. De rest van de familie en hun hele dorp zijn namelijk erg kwaad op de meiden, omdat ze zich niet aan de cultuur houden en geen respect tonen voor hun ouders. Hun ouders leggen veel druk op de meisjes en benoemen elke keer opnieuw hun onvrede met de gang van zaken. Zij zeggen dat de meisjes een schande zijn voor de familie. Toch willen beide meisjes niets anders, want volgens de traditie zouden zij als zestienjarig meisje zijn uitgehuwelijkt aan een veertig jaar oude man en zouden zij leven in erbarmelijke omstandigheden. Nasreen is ook een changemaker. Door anders te durven kiezen op de kruispunten der wegen, heeft ze de lokale bevolking wakker gemaakt, door niet gewoon te doen wat iedereen doet of wat iedereen van haar verlangde en eiste. Haar zus vertelde over de noodzaak van het geven van voorlichting aan meisjes over het vrouwenlichaam in totaliteit en het gebruik van materialen tijdens de menstruatie. In heel veel dorpen worden vrouwen tijdens de menstruatie nog altijd opgesloten in donkere ruimtes en is er geen maandverband voorhanden. Vrouwen denken daar nog steeds dat ze in die tijd onrein zijn en mogen zelfs geen keuken inlopen. Als niemand hen eten geeft, hebben ze pech gehad. Nasreen maakt met haar organisatie pakketjes voor tijdens de menstruatie. Hierin zit: herbruikbaar maandverband gemaakt van stof, twee onderbroeken, een nagelknipper (voor de hygiëne) en een zakje om alles in op te bergen. Vorig jaar waren we al van dit verhaal onder de indruk, maar ook dit jaar greep het ons opnieuw aan. We hebben een heel pakketje gekocht voor in de leskist die we aan het maken zijn. Met name in de overheidsscholen zitten deze kinderen die geen weet ervan hebben hoe belachelijk het is dat zij zo slecht behandeld worden tijdens hun menstruatie.

Nepal-2017-Dag-17-30

De menstruatie pakketjes worden zelf gemaakt door Nasreen en de vrouwen die ze om zich heen heeft verzameld en deelgenoot heeft gemaakt van haar verhaal. Mensen kunnen deze pakketjes sponsoren en Nasreen en haar organisatie geven ze dan af op de plekken waar ze nodig zijn in combinatie met voorlichting. Voor meer informatie hierover kun jullie haar website raadplegen: www.lwhnepal.com

Voor ons was het mooi om de verandering in het zusje van Nasreen te zien in vergelijking met vorig jaar. Vorig jaar was ze in onze ogen stil en hield zich op de achtergrond. Zij assisteerde haar zus in het doel waarvoor Nasreen vecht met haar organisatie. Nu, leek het vuur ook in het zusje te zijn aangewakkerd en ze vertelde gepassioneerd over de dingen die ze hopen te veranderen. Ze leek meer betrokken met het project en persoonlijk te zijn aangedaan. Ook zij is nu een changemaker.

Na Nasreen was het tijd om naar Brezel te gaan. Dit is eigenlijk het enige restaurant waar we naartoe gaan. Hier zijn we al een aantal keren niet geweest onder andere door ons uitstapje naar Pokhara. In Brezel zat de bediening al op ons te wachten. De baas van het restaurant kwam aanlopen met zijn gitaar. Vorige week waren wij spontaan in gezang uitgebarsten en dit had hij zo leuk gevonden dat hij dit, nu met achtergrondmuziek, wilde herhalen. Hij besloot ons een Nepalees liedje te leren. Noëlle schreef fonetisch de liedtekst op: ‘’resume periri (2x). Oeredajankie daramabangen’’. We moesten toch wel lachen want het bleek uiteindelijk te zijn: ‘’resham firiri (2). Udera jau ki dhada ma bhanjyang’’. We aanvaarden aan den lijve hoe dyslectici zich soms moeten voelen. Het was een gezellige avond en leuke afsluiter van Fleurs verjaardag.

Nepal-2017-Dag-17-31

Vivian kreeg een reactie van Teun, het broertje van Janneke en Eefke. Hij had de preek van de priesterstudent op het blog gelezen en schreef: ‘’Hoi Vivian, ik las vandaag het blog van gister en ik zag het verhaal staan wat de Nepalese priesterstudent vertelde. Ik moest meteen denken aan een verhaal in de Donald Duck dat er precies op leek!’’. Teun heeft flink moeten zoeken om het stripje te vinden, want het was van een jaar geleden. Hij stuurde de onderstaande foto’s mee. Voordat we naar Nepal vertrokken, kwamen we een vrouw tegen die Syrische vluchtelingen Nederlands leerde met de Donald Duck. Door letterlijk en figuurlijk gebruik van beeldspraak, leerden deze vluchtelingen niet alleen de Nederlandse taal, maar ook de cultuurgebonden gebruiken. Ook de meesten van ons zijn opgegroeid met de Donald Duck en halen hier veel wijze levenslessen uit. Het is dan ook leuk om te zien dat ook de wijze les uit de lezing van vandaag verhaald wordt in de Donald Duck. Zou de priesterstudent de Donald Duck hebben gelezen, of is de Donald Duck geïnspireerd door de priesterstudent? Wie zal het zeggen?

Nepal-2017-Dag-17-42 Nepal-2017-Dag-17-41 Nepal-2017-Dag-17-40
Nepal-2017-Dag-17-39 Nepal-2017-Dag-17-38

BewarenBewaren

2 gedachten over “30 Handen Nepal 2017 Dag 17”

  1. Weer een geweldig blog! Heerlijk om te lezen en door de foto’s voelt het alsof ik er met een camera naast sta, geweldig! Fleur van harte gefeliciteerd!!! Ik ben ervan overtuigd dat je weer een heeeel bijzondere verjaardag had, die je de rest van je leven bij blijft.
    Heel veel sterkte en plezier daar in Nepal! Complimenten aan jullie allemaal!!! Grtjs!

  2. Geweldige verslagen. Respect voor al het werk van jullie. Dit zal lang doorzinderen in jullie dagelijks leven thuis en bij al jullie dierbaren. Chappeau!
    Diaken Ton

Reacties zijn gesloten.