30 Handen helpen Nepal 2018 – Dag 21

Vandaag sliepen we voor het eerst eens lekker uit. Aan het ontbijt legden we al onze voornemens voor vandaag bij elkaar en kwamen we erachter dat het een heuse ‘spa-dag’ ging worden. Een deel van ons had zin gekregen in het kappersbezoek, niet alleen naar aanleiding van de verhalen van de anderen, maar ook omdat we toe zijn aan een knipbeurt en misschien zelfs aan een verandering. We belden Indira om door te geven dat we vandaag nog met een groepje naar de kapper wilden en zij regelde dat meteen.

Nepal-2018-Dag-21-12

Omdat we nog wat tijd over hadden, besloten we nog een work-out te doen. De mannen hadden vanmorgen al hun spieren aangespannen en de meisjes deden dat na het ontbijt. Maarten stelde weer een circuitje op en heeft hen allemaal flink laten zweten. Dit keer binnen, omdat het buiten gutste van de regen.

Nepal-2018-Dag-21-04 Nepal-2018-Dag-21-03

Vlak daarna werden we in de kapperszaak heel hartelijk verwelkomd en dan te bedenken dat we onverwacht met zes man tegelijkertijd aan kwamen zetten. Dat was voor hen geen enkel probleem. Net als bij de peren gisteren, genoten ze ook in de kapsalon van onze komst en was het gegiechel niet van de lucht. Als koninginnen werden we behandeld en kregen we niet alleen een hoofdmassage met olie, maar werden we ook nog onder een stoomapparaat gezet, voordat de knipbeurt startte. De rust die iedereen uitstraalde en de liefdevolle behandeling deden wonderen aan onze ziel. De kapster zei tegen Ineke dat het goed was om, om de zoveel tijd te veranderen van kapsel en niet in hetzelfde te blijven hangen. Wanneer je eens in de zoveel tijd iets anders laat knippen, is dit niet alleen een opfrisser voor je gezicht maar ook voor je geest, waardoor je je beter en zelfverzekerder zult voelen. Bovenstaande is een vrije vertaling, maar het dekt volgens ons wel de lading. Ineke, die toch al in was voor een nieuw model, waagde de sprong en nam de raad van de kapster ter harte. Het resultaat mag er zijn! We zijn allemaal blij dat we gegaan zijn en fris gekapt aankomen in Nederland. We hadden deze ervaring niet willen missen. Wat ook nog erg leuk was, was dat er maar één kapster was die ons allemaal onder handen heeft genomen. De rest van de medewerkers verrichtte de hand- en spandiensten. De kapster werkte gewoon onverstoorbaar en rustig door. Ze wist dat ze de knipkunst in huis had en straalde dat uit zonder arrogant te zijn. Ze heeft ons allemaal kapperswijsheden verteld en laten zien, perfect op maat voor de persoon en zijn of haar haartype. Dit betekent uiteraard niet dat we niet tevreden zijn met onze eigen kapper thuis. We zijn allemaal stuk voor stuk heel erg blij met onze eigen kapper, maar verandering van spijs doet eten. Dat was mooi om te zien en te ervaren en daarom vertrouwden we ons ook toe aan haar vaardige handen. Ze vertelde ons daarnaast dat het belangrijk is om in een bedrijf ernaar te streven om als het ware een familie te worden. Het verschil tussen een familieband en een werknemer-werkgever relatie is dat een familieband niet te breken is. Bij tegenslag kun je niet zomaar een familielid eruit gooien, maar in een zakenrelatie gebeurt dat soms wel. Door steeds ook bij onenigheid voor elkaar te blijven kiezen, bouw je een stevige fundering voor je bedrijf.

Nepal-2018-Dag-21-05 Nepal-2018-Dag-21-08
Nepal-2018-Dag-21-06 Nepal-2018-Dag-21-07

Terwijl het knippen nog in volle gang was, waren er twee andere ‘programma’s’ gaande. Zo moesten Eefke en Noëlle terug naar het ziekenhuis. Beiden hadden daar een rekening gekregen die niet geldig zou zijn voor de verzekering, omdat hun namen niet goed gespeld waren. Het ziekenhuis bereikten ze deze keer te voet. Aan de receptie kwam Noëlle erachter dat ze naar een ander ziekenhuis moest, omdat alleen haar rekening van de röntgenfoto niet klopte. Ze durfden niet zelf erheen te lopen en wilden de chauffeur van Indira niet lastigvallen op zijn vrije dag. Daarom hielden ze een taxi aan en die was bereid hen naar het andere ziekenhuis te brengen. Nog geen twee meter verder verbaasde de chauffeur hen door langs de weg te stoppen en aan een meisje te vragen waar hij precies heen moest. Eefke en Noëlle schoten in de lach en waren benieuwd of ze aan zouden komen. Een kwartier later leek het alsof ze op de plek waren, toen de chauffeur een pleintje opreed. Toen ze eenmaal stilstonden, merkten ze dat de chauffeur was gestopt om nog eens de weg te vragen! Na zeker vijf minuten uitleg, gingen ze nog een keer op weg. Ze keerden op de weg en reden het hele stuk terug. De dames twijfelden even of ze nog wel aan zouden komen, kregen meerdere lachbuien en waren maar wat opgelucht toen ze uiteindelijk arriveerden. Na de rekening aangepast te hebben, moesten ze nog een hobbel nemen: terug in het guesthouse komen… Ze hielden wederom een taxi aan en waren blij dat ze een blaadje konden laten zien waar het adres van het guesthouse en alle andere belangrijke informatie, zoals telefoonnummers, opstond. De taxichauffeur zei dat hij het wel wist te vinden, begon te rijden en zei iets tegen zijn bijrijder. Deze haalde zijn telefoon uit en begon een telefoonnummer in te toetsen. Voor Noëlle en Eefke het doorhadden, zagen ze dat de man het nummer van Albert van Himalayan Care Hands, die zich in Nederland bevindt, had ingetoetst en deze belde. Toen deze niet oppakte, reden ze nog even door, maar al snel stonden ze stil. Eefke riep toen dat zij de weg herkende, maar de mannen hielden voet bij stuk en begonnen het volgende nummer op het blaadje te bellen. Noëlle hield hen snel tegen, want ze kon zich niet voorstellen dat de toeristenpolitie hen zou kunnen helpen. Ze wees het nummer van het guesthouse aan en toen de mannen daar iemand aan de telefoon gekregen hadden, begonnen ze weer te rijden. Met een rotvaart reden ze door de drukke straatjes van Kathmandu. De dames haalden dan ook opgelucht adem, toen ze aankwamen bij het hotel en nog na lachend over hun avontuur kwamen ze weer bij de groep aan.

Ondertussen ging Hilde, samen met Almut naar een houtbewerkingsworkshop. Almut is de Duits-Engelse vrouw die ons geattendeerd heeft op de Steinerschool die we bezochten. Door het kappersbezoek en de massageafspraak, ging Hilde uiteindelijk alleen hiernaartoe. De rest was erg benieuwd wat ze ging leren! De houtbewerkingsworkshop vond plaats in een galerij van twee broers en hun vader. De twee broers bieden deze workshop iedere zaterdag aan en proberen op deze manier meer over andere culturen te leren. Daarnaast kunnen ze hiermee hun leerkrachtvaardigheden oefenen. De workshop startte met het kiezen van een vorm. Zowel Almut als Hilde kozen voor het oneindigheidsteken dat in Nepal veel gebruikt wordt. Het is een gevlochten figuur waarin zowel de man als de vrouw, in driehoeken, te vinden zijn. Daarnaast bestaat het figuur uit een ster, een vierkant en een ruit. Erg leuk is het om te merken dat dit alle figuren zijn die wij aan de kinderen in Thali geleerd hebben! Een van de mannen tekende het figuur op een stuk hout en legde uit wat voor materiaal er gebruikt konden worden. Dit waren metalen staafjes die door hun vader gemaakt werden. In Nepal is het daarnaast normaal om, voorafgaand aan het werken, dankbaarheid te tonen aan de god van de natuur door het materiaal tegen het voorhoofd te houden en het hoofd te buigen. Al zittend op de grond werd hen hierna geleerd om met de tenen het houtblokje vast te houden en op deze manier te gutsen. Tijdens dit inspannende werkje, vertelden de broers veel over hun leven. Zo vertelden ze over hun huwelijk, de talenkennis van Nepalezen (die vaak minimaal vijf talen kennen) en hun galerij. De combinatie tussen het werken en het kletsen, maakte dat de minuten voorbij tikten zonder dat ze het door hadden. Uiteindelijk bleek het zitten op de grond nog best lastig en raakten de handen erg vermoeid. De beide broers waren gelukkig zo behulpzaam om sommige stukjes af te maken. Met veel dankbaarheid namen Hilde en Almut uiteindelijk afscheid, allebei met een eigen, prachtig resultaat.

Nepal-2018-Dag-21-15 Nepal-2018-Dag-21-02
Nepal-2018-Dag-21-01 Nepal-2018-Dag-21-09

Zo had iedereen een middag die paste bij zijn eigen interesses en bij datgene wat iedereen nodig had op het moment. We kwamen uiteindelijk weer samen bij de massagesalon waar wij vorige week ook geweest zijn. Onderweg naar de massage regende het een beetje. Opeens hoorden we een meneer op een riksja roepen: “Look, I have a Nepali helicopter!”. We keken eerst wat verbaasd, maar hadden al snel door dat de man een paraplu boven zijn hoofd vastgemaakt had. Hierdoor leek de riksja inderdaad op een helikopter. Hij kwam ons helaas wat laat tegen, want wij hoefden nog maar een paar meter af te leggen en hoefden dan ook geen gebruik te maken van zijn hulp. Voordat we allemaal op de massagebank gelegd werden, herinnerden we ons de tip van vorige keer dat we konden vragen voor een ‘medium’ massage en we kwamen dan ook allemaal heerlijk relaxed uit de massage.

Nepal-2018-Dag-21-14 Nepal-2018-Dag-21-13

Hierna was het al snel weer tijd om te gaan eten. Daar kwamen Vivian en Ineke aan met een gast: Almut. Zij is de afgelopen tijd in China geweest en we vonden het erg leuk om haar ervaringen vanuit China te horen. Op de foto’s die ze ons liet zien, zagen we dat het er daar toch wel heel anders uitziet. De buurlanden zijn heel verschillend van elkaar. Zo is er in China veel hoogbouw en gaan de ontwikkelingen erg snel, terwijl er in Nepal vooral laagbouw is en alles op zijn tijd gaat. De maaltijd was erg gezellig en het was heel gek om te beseffen dat we hierna nog maar één avond hier zullen eten. De kaart is misschien langzaam wat eentonig, maar we zullen het samenzijn echt gaan missen. Morgen genieten we dus nog extra van onze laatste dag samen.

Nepal-2018-Dag-21-11 Nepal-2018-Dag-21-10

2 gedachten over “30 Handen helpen Nepal 2018 – Dag 21”

  1. Iedereen gemasseerd, geknipt en geschoren en geestelijk en uiterlijk in een “new look, the plane is ready to take off” Your welcome in the Netherlands!

  2. Hoi Nepalgangers!

    misschien even uit beeld, maar niet uit het hart! Ik heb genoten van jullie verhalen en elke dag keek ik uit om jullie avonturen weer te lezen! Het doet me goed jullie zo te zien genieten en alle uitdagingen met alle 32 handen aan te gaan!

    Geniet nog van jullie laatste dag en alvast een veilige terugreis! Ook voor Vivian en Ineke alvast!

    Liefs Silke

Reacties zijn gesloten.