Lourdes 2015 dag 4

Lourdes 2015 De 4e dag

Vrijdag 5 juni

Vanmorgen zijn we de dag gestart met een heilige mis in de Bernadettekerk. Er was een ‘vers gewijde’ permanent diaken die de mis mee vierde en aan het einde daarom in het zonnetje werd gezet. De bisschop hield de preek en verwees daarin naar het KRO-programma Spoorloos. Zoals er in Spoorloos helpers zijn, zijn er ook voor ons helpers onderweg, die ons willen helpen om de weg naar God te vinden. In het evangelie van vandaag zei Jezus dat Hij altijd in het huis van zijn Vader te vinden is. Zo eenvoudig is het: we weten dus hoe we hem op het spoor kunnen komen als we het spoor bijster zijn in ons leven.
De nieuwelingen in Lourdes kregen vandaag een rondleiding van de voorzitter van de Brancardiersvereniging. Ze gingen kijken buiten het Heiligdom en bezochten het huisje waar Bernadette geboren is. Ook het cachot werd bezocht; een hele kleine ruimte waar ze met haar ouderlijk gezin van 6 mensen gewoond heeft. Het cachot is de oude gevangenis, die nota bene was afgekeurd voor de gevangenen, omdat de omstandigheden er te slecht waren. Voor gedetailleerde informatie: koop een boekje of kom zelf ook eens langs. Een echte aanrader, kunnen wij volmondig met z’n allen zeggen.
Ook andere belangrijke plaatsen uit het leven van Bernadette werden bezocht. Bernadette en haar familie waren niet in tel, omdat ze niet meer mee telden in de maatschappij, want door de werkeloosheid van de vader waren ze arm geworden. En uitgerekend een kind van dit gezin werd uitgekozen door God om te dienen in Zijn plan. Iemand zonder naam en zonder aanzien.
Bij de rondleiding was ook een jonge man aanwezig, die priester wil worden. Hij wekte al snel de interesse van onze aanwezige jongeren. Er werden hem verschillende vragen gesteld en al snel startte er een discussie. Deze vloog op en neer van het sluiten van kerken, via het celibaat, naar concilie en de paus. Maar het gesprek ging ook over het homohuwelijk en hoe nu verder met de kerk. Onder het genot van een drankje bespraken de jongeren hoe zij bij de jeugd weer interesse kunnen wekken voor de kerk. De uitkomst van dit gesprek was: de dienst simpel houden en de jeugd actief betrekken bij het vieren van de mis door voor de preek een onderwerp te nemen dat aan de jeugd gerelateerd is. Ook de toepasbaarheid van het thema in het dagelijks leven maakt de mis voor de jongeren aantrekkelijk. Back to basic is voor hen het nieuwe uitgangspunt.
 Gisteren hoorden we trouwens nog een anekdote over Bernadette. Toen zij in Nevers in het klooster was, vroeg een medezuster vaker naar de verschijningen die zij had gehad. Zij antwoordde daar kort en bondig op met een wedervraag. Ze vroeg: als je gebezemd hebt, wat doe je dan met de bezem? Waarop de zuster antwoordde: die zet je achter de deur. Precies zo, zei Bernadette, is het ook met mij. Ik ben net als die bezem. De verschijningen hebben gediend, en de bezem staat achter de deur. Met andere woorden, ik doe er verder niet toe; ik ben als een bezem in Gods hand. Eén van de brancardiers maakte de verwijzing naar vier nieuwe brancardiers, en zei dat ze nu vier nieuwe bezems bij de vereniging hadden gekregen. De vraag is: of je een harde bezem bent, een zachte bezem, een blik en veger of een straatbezem. Wij hebben geconcludeerd dat er ook een ‘bezemwagen’ is. Er is namelijk één brancardier altijd beschikbaar om met de auto allerlei hand- en spandiensten te verrichten. De brancardiers weten nooit waarvoor ze worden ingezet. En in die zin zijn ook zij dus een bezem… ook wanneer zij worden ingezet om met de Lichtprocessie mee te lopen met de lichtbak van de Limburgse Bedevaart.

Er was vanmiddag een boete- en verzoeningsviering in de Rozenkranskerk. Deze was in een nieuw jasje gegoten en er werd gebruik gemaakt van het Evangelieverhaal van de overspelige vrouw (Joh.8, 2-11). We bleven stilstaan bij alle personen die een rol speelden in dit verhaal en gingen op zoek naar onze eigen plaats in deze gebeurtenis. Je zou dit een uitgebreid gewetensonderzoek kunnen noemen, als voorbereiding op het ontvangen van het Sacrament van de Boete en Verzoening. Dit verhaal werd als spiegel gebruikt, waarin we konden (en natuurlijk nog kunnen) kijken om barmhartigheid op het spoor te komen. Het was een uitnodiging aan ieder van ons om eens rustig na te denken over ons leven, over de goede en kwade kanten. De link werd gelegd naar ‘de stenen’ die wij vaak in onze handen hebben. Stenen die symbool staan voor het oordeel dat wij vaak over anderen vellen. Ze verwezen naar het verkeerde gebruik van onze zintuigen, onze handen en voeten en de ingesteldheid van ons hart. Deze zijn bedoeld om anderen mee lief te hebben, en niet om anderen mee te veroordelen, te kwetsen en pijn te doen. De stenen werden symbolisch neergelegd bij de ‘overspelige vrouw’. Na de viering zaten priesters klaar, verspreid in de kerk, om biecht te horen.

Hierna was er de mogelijkheid om koffie te drinken onder de bomen langs de Gave. Om 16 uur stelde iedereen die dat wilde zich op voor de Sacramentsprocessie. Deze werd weer net zo strak georganiseerd door de ‘hospitalité’ van het Heiligdom. Dezelfde meneer die gisteren de Lichtprocessie strak in de hand hield, regelde nu ook weer het hele processieverkeer.

We werden in rijen van vier (rolstoelen) naast elkaar opgesteld. En toen begon het wachten. Werken in Lourdes is vermoeiender dan je denkt. Ook de drukkende hitte werkte niet mee. Gelukkig stonden we in de schaduw van de bomen en konden sommigen hun hart ophalen en een boom gebruiken als steunpilaar om op hun benen te kunnen blijven staan. Tijdens het wachten vinden er vele gesprekken plaats. Die soms van hart tot hart gaan. Zo hoorden we ook dat er een meneer is die voor de 109e keer hier in Lourdes is. Hij is jarenlang brancardier geweest.

Om klokslag 17 uur kwam er eindelijk beweging in het geheel en kon de Sacramentsprocessie beginnen. In processie, vergezeld door andere nationaliteiten, liepen we naar de grote ondergrondse Pius X kerk, waar het Allerheiligste door de bisschop uitgesteld werd ter aanbidding. Daarna zegende de bisschop alle aanwezigen met het Allerheiligste Sacrament.

In de kerk was het heerlijk koel. Toen we buiten kwamen was er een regenbuitje waarop verschillend gereageerd werd: de één schoot in actie om de pelgrims de regenjassen aan te doen en de ander vond het een welkome verfrissing. Hier in Lourdes delen we alles, zelfs de regenjas.