De ochtend van vertrek. Deze ochtend moest het hele accueil opgeruimd, gepoetst en opnieuw in (gevonden/ware/eerste) staat gemaakt worden. Terwijl de een dweilde, maakte de ander de bedden op. De pelgrims die met het eerste vliegtuig vertrokken, moesten al om half negen het accueil verlaten. Het was moeilijk om hen al zo vroeg weg te zien gaan.
 |
Om tien uur brachten we de pelgrims naar de afscheidsmis in de Bernadette kerk. De preek was prachtig. Vandaag is de geboortedag van Maria en de priester vertelde dat het leven een wonder is om dankbaar voor te zijn, want niemand heeft om het leven gevraagd. Hij vertelde ook dat Maria een kroon draagt op het beeld dat staat op de esplanade. Vandaag is dat haar verjaardagskroon. En ondanks dat we straks allemaal naar huis gaan, mogen we nog steeds haar verjaardagsfeestje bezoeken. Prachtig is dat we op een verjaardag ‘lang zal ze leven’ zingen, waarmee we de jarige een lang leven wensen tot in de eeuwigheid. Maria is een bijzondere vrouw, haar hele leven was doordrongen van vreugde en vrede. Ze was zuiver van verstand, gevoel en in haar daden. Ze vertrok vanuit God en was geheel en al op God gericht.
 |
 |
 |
Een aantal van ons hadden stationsdienst en verlieten na de communie de kerk om al lopend naar het station te gaan. Op het station aangekomen aten we het lunchpakket wat we hadden meegekregen en wachtten op de trein.
 |
 |
 |
 |
Toen de trein er eenmaal was, moest er van alles gebeuren. Van bedden opmaken tot lunchpakketten, bekers en water uitdelen. De brancardiers en de clan brachten de koffers en tassen terug naar de coupés.
 |
 |
 |
 |
 |
Een half uur laten arriveerden de pelgrims al en toen iedereen in de trein zat vertrok de trein na het welbekende fluitsignaal. In de trein brachten enkelen van ons nog koffie en thee rond en toen het zes uur was besloten ons lunchpakket eens open te maken. Ondanks de beperkte middelen toverde ieder een culinaire maaltijd op ’tafel’. De een maakte een lekkere salade met ham, tomaat en ei en de ander maakte een lekker broodje met eiersalade. Rond acht uur baden we de rozenkrans en waren we gevraagd om wat te komen zingen in de radiocoupé. Lachend propten we ons met z’n zevenen in de coupé van 2,5 bij 2 meter en dat terwijl er al drie man in de coupé zaten. We zongen ‘mama Maria’, ‘Maria’ en ‘wees gegroet’. Na ons ‘optreden’ zong ook onze troubadour Math nog enkele liedjes o.a. het huisje van Bernadette. Dit liedje behoorde tot een van de favorieten van de pelgrims.
’s Avonds hielp de een nog mee in de zorg en de ander stond achter de bar. De anderen maakten al de bedden op zodat we ’s avonds direct het bed in konden, want moe waren we wel.
 |
Tot slot willen we twee uitspraken delen van pelgrims die een lach op ons gezicht toverden.
Een pelgrim vertelde de hele week al enthousiast over zijn koekoeksklokken verzameling. Hij was al meerdere keren in Lourdes op zoek gegaan naar een mooie koekoeksklok om mee naar huis te nemen. Iedere week legt hij een tientje apart zodat hij zijn verzameling kan uitbreiden. Toen een van ons uiteindelijk op het eind van de week vroeg:”Hoeveel koekoeksklokken hij al had”, antwoordde hij doodleuk: “Op dit moment nog géén één!”.
Een andere leuke uitspraak hoorden we terwijl we in de trein zaten. Een pelgrim passeerde steeds onze coupé, terwijl hij zelf drie wagons verderop zat. De hele dag lang bleef hij maar lopen. Toen een van ons hem vroeg, waarom hij zoveel liep, zei hij: “Hier kan ik lopen zonder op het slechte pad te komen!”.
Na een rustige nacht (iedereen was natuurlijk moe van de enerverende en drukke week in Lourdes) stopte onze trein in Jeumont. Dat is een plaatsje op de grens tussen Frankrijk en België, waar altijd de locomotief gewisseld moet worden. We deden daar een koffieronde om 07.30u. Het is een stuk makkelijker om de drankjes te verzorgen in een stilstaande trein, hoorde je de brancardiers en clan-
 |
 |
 |
 |
In Jeumont hebben we echter wel heel lang stil gestaan. Veel langer dan gepland. Dat kwam doordat tot twee keer toe de verkeerde locomotief gebracht werd door de Belgische spoorwegen, om ons door België naar Maastricht te brengen. Het oponthoud mocht de pret niet drukken. We maakten van een nood een deugd, en namen even de tijd om een frisse neus te halen op het perron, dat door een klein ochtendzonnetje al lekker beschenen werd. Om de pelgrims van het accueil mee te laten genieten van de gezellige sfeer buiten (zij konden de trein niet verlaten) werd er een polonaise gehouden langs de ramen van alle ‘ambulance-
Bij aankomst in Maastricht liepen taken en afscheid nemen volledig door elkaar. Iedereen nam afscheid op zijn eigen manier, van pelgrims en vrijwilligers-
 |