De aanstaande verhuizing

Al vele jaren vonden veel van onze clubactiviteiten plaats in ons clubhuis ‘De Graankorrel’. Het huis de graankorrel is gelegen in het hartje van Heerlen. Midden in het centrum werd ons 11 jaar geleden een drie verdiepingen tellend woonhuis ter beschikking gesteld. Al deze jaren mochten we pro Deo het huis gebruiken, omdat één van de eigenaresses ons zeer goed gezind was en geloofde in het werk dat we daar deden. Zij bood ons hiermee de gelegenheid om datgene dat we ‘in huis’ hadden te ontwikkelen en terwijl wij daar verbleven leerde menigeen van onze jongeren zijn handen op geheel eigen wijze uit de mouwen te steken. Het huis werd namelijk naar beste kunnen door ons beheerd en waar nodig opgeknapt, gerepareerd of verbouwd. Terwijl wij onze handen beschikbaar stelden ‘om niet’, leerden onze jongeren hoe ze deze werkzaamheden het beste konden aanpakken, onder toeziend oog van vakkundige vaders en natuurlijk niet te vergeten onze eigen handyman Frederik. Al doende trokken we niet alleen samen op met hen, maar werden er ook vele kneepjes van het vak doorgegeven aan de jongere generatie, waar zij een leven lang profijt van zullen hebben. Nu is echter de tijd gekomen om verder te gaan en zullen we het huis, waar we het samen zo fijn hebben gehad, gaan verlaten. Met een dankbaar en tevreden hart kijken we terug op de vele mooie jaren die achter ons liggen en kijken we vol verwachting uit naar wat de toekomst verder zal brengen. Eén december sluiten wij voorgoed de deur van het huis achter ons.

Vandaag hoorden wij dat we een nieuwe ruimte hebben gevonden waar we alle materialen, die we in de loop der jaren hebben gemaakt en verzameld, kunnen onderbrengen. En ook nu weer blijkt dat alles naadloos aan elkaar past als je maar mee beweegt met hetgeen dat wordt aangereikt en op je pad komt. Niet in moeilijkheden denken, maar in mogelijkheden, in de wetenschap dat God met ons is en ons nooit in de steek zal laten. In dat vertrouwen waren we al een aantal dagen bezig om alles op te ruimen en in te pakken, ook al wisten we nog niet waarheen we zouden gaan.

In  verschillende teams werd de hele huisraad gesorteerd. Er werd gekeken wat bewaard moest blijven en wat weg kon en daar gingen natuurlijk de nodige uurtjes in zitten. Maar, ons kent ons, we verenigen altijd het nuttige met het aangename en zo werd er elke middag gezellig getafeld onder het genot van een kopje zelfgemaakte tomaten- of pompoensoep.

Terwijl we alle spullen en materialen door onze handen lieten gaan, zagen we pas hoe schatrijk we eigenlijk zijn. We kwamen bijvoorbeeld alle misboekjes tegen, die we de afgelopen jaren met Kerst en Pasen hebben gemaakt. Na lang getwijfel besloten we toch om de moeite te doen om deze te ontdoen van de kaft. Terwijl we daarmee bezig waren, wisten we ineens dat deze prachtige voorkanten opnieuw als catechese materiaal konden dienen. Elke voorkant vertelt namelijk een heel verhaal en zeg nu zelf, wat is er mooier dan dat verhaal aan kinderen te kunnen doorgeven aan de hand van een mooie beeltenis die tot de verbeelding kan spreken. Onze jonge, studerende leerkrachten in spé en onze pas afgestudeerde leerkrachten kunnen daar, net als in Nepal, praatplaten van maken.

Tijdens het opruimen werden we steeds enthousiaster en borrelde de inspiratie uit de diepte op en werd er veel uitgewisseld en gedeeld. Dat werkte zelfs zo aanstekelijk dat één van de nieuwe leerkrachten is gaan vragen, op de school waar ze werkzaam is, of ze ook de houten tijdlijn van ons mag gaan gebruiken in de klas. Deze houten tijdlijn wordt tijdens de Adventstijd gebruikt. Van de schoolleiding heeft ze groen licht gekregen en net als Marieke, onze eigen catechese leerkracht die als eerste het Chrisko materiaal op scholen heeft geïntroduceerd, zal ze op deze manier de blijde boodschap mogen overbrengen.

Ook de kerstkleding en alle daarbij horende attributen werden opnieuw onder de loep genomen en geschift. Wat kan weg en wat niet. Alles passeerde de revue, van de vleugels van de engel tot aan de mantel van Martinus, en ging door de handen van degenen die verantwoordelijk zijn voor de kleding en zo werd ook hier orde op zaken gesteld.
En ook het meubilair werd grondig uitgezocht. Eén aanhanger ging naar RD4 en de andere werd gevuld met spullen voor de opslag van de Vincentiusvereniging. Zo hopen we andere mensen nog een plezier te kunnen doen met de spullen die nog goed te gebruiken zijn. Binnen de kortste keren was de woonkamer leeg en konden we daar alles in categorieën gaan neerzetten. In de ene hoek werd bijvoorbeeld al het catechese materiaal gezet en in de andere de verkleedkleren of de potten en pannen voor het kamp.

De (jonge) vrouwen namen de clubruimte voor hun rekening, terwijl de mannen naar de zolder trokken, die nog vol gestald stond met ondersteunende materialen voor alle activiteiten van Chrisko. Daarbij kan gedacht worden aan ons honderddelige Chrisko-servies, het Nepalbord waar al velen hun hoofd doorheen staken voor een foto, maar ook de houten kisten met afbeeldingen, die horen bij de thema’s die Marieke op school gebruikt tijdens de catecheselessen. We zien nu pas hoeveel eigen gemaakt materiaal we in huis hebben en hoeveel nieuwe mogelijkheden dat nog kan bieden. De meeste spullen gaan mee naar onze nieuwe ruimte, zodat we nog vele mooie ‘Chrisko’ activiteiten kunnen organiseren. Al deze spullen kunnen ook dienen als één van onze leerkrachten een sportdag organiseert. Aan de hand van één van onze kampthema’s kunnen ze alle benodigdheden die ze daarbij kunnen gebruiken, komen ophalen net als in een winkel. Alleen zullen ze het ook weer terug moeten brengen, zodat het opnieuw dienst kan doen voor de volgende die het nodig heeft. Eén ding is zeker, er klinkt toekomstmuziek in door!  

In de clubruimte was het net als vanouds gezellig. Vele uren hebben we hier samen doorgebracht. Jarenlang pakten we wekelijks een ander thema uit en maakten we zo de vertaalslag naar het eigen leven. Op deze wijze probeerden we de christelijke normen en waarden spelenderwijs door te geven naar de volgende generatie. Vertrekkend vanuit de gedachte dat het leven een lange leerschool is waar je met liefde kunt leren van elkaar en met elkaar. Je kunt van elke fout goud maken, van niets iets en van iets slecht iets goeds en zo wat onmogelijk lijkt mogelijk maken. Aan deze tafels hebben niet alleen vele jeugdigen gezeten, maar ook vaders en moeders. We deelden het leven met elkaar, er werd diepgaand gesproken, gelachen en soms vloeide er zelfs weleens een traan. Er werd gezongen en ook geknutseld en daarom werden er ook veel spullen verzameld, die anderen weggooiden of weggaven. Denk aan alle kraaltjes, de knopen, de lege wc rolletjes, de tijdschriften, de sigarendoosjes, de schelpen, het papier, het vilt, de scharen, de lijmpotten en nog veel meer. Nu is het tijd om alles opnieuw te sorteren en in plastic boterhamzakjes te doen. De oude schoolkasten uit lang vervlogen tijden nemen we mee naar de nieuwe ruimte en daar krijgt alles weer een nieuw, eigen plekje. Tijdens het opruimen kwamen we ineens allerlei leuke werkjes tegen van vroeger. Menig sentimenteel kreetje weerklonk door de ruimte. Op de valreep maakten we nog snel een klapper klaar. In deze klapper stopten we van elk knutselwerkje dat nog beschikbaar was, een voorbeeld. Het is echt passend bij de werkwijze van Chrisko om pas in de achteruitkijkspiegel te zien we wat we eigenlijk al die jaren gedaan hebben. Waar anderen juist beginnen de omtrekken van de tekening te tekenen op het papier en daarna de tekening in te kleuren, werkt Chrisko precies omgekeerd. Wij werken mee met hetgeen dat aangereikt wordt en geven daar stap voor stap gehoor aan en zien daarna pas wat we eigenlijk getekend hebben. Door deze aanstaande verhuizing zien we pas de omvang van alles wat we tot nog toe hebben gedaan. Even mogen we een glimp ontvangen van hoe de afbeelding eruit zal gaan zien om maar in metaforen te blijven spreken. Ondanks dat we het huis gaan verlaten, stemt het ons dankbaar en blij om een inkijkje te krijgen in iets dat we zelf niet hadden verwacht te zien. Terwijl we het huis, dat vele jaren dienst voor ons heeft gedaan, opruimen, wordt ons hart ook steeds opgeruimder lijkt het wel. Net alsof er ruimte komt voor iets nieuws. We kijken er naar uit, in de wetenschap dat er een tijd is van komen en een tijd is van gaan. Nu is de tijd van gaan aangebroken en zien we nieuwe mogelijkheden ontstaan, die we van tevoren niet hadden kunnen bedenken .

Alles staat klaar voor de verhuizing, die aanstaande zaterdag zal plaatsvinden. Op de valreep, oftewel vandaag, ontvingen we het bericht dat we voor het eind van de week onze handtekening kunnen komen zetten voor de nieuwe ruimte, die gelegen is in een voormalige onderwijslocatie aan de Beersdalweg in Heerlen. Tot eind 2021 mogen we daar blijven met ons hele hebben en houden en we zullen zien wat de toekomst verder zal brengen. Rest ons voor nu een dank-je-wel uit te spreken naar degene die ons al zoveel jaren geheel belangeloos heeft ondersteund en meegedragen.

1 gedachte over “De aanstaande verhuizing”

Reacties zijn gesloten.